Είτε πρόκειται για το γορίλα, τον ουρακοτάγκο ή το χιμπαντζή, η συγγένειά τους με εμάς τους ανθρώπους γίνεται εύκολα αντιληπτή. Παρατηρώντας τους είναι σαν να διαβάζουμε την παλαιότερη ιστορία του κόσμου, αυτή της φύσης. Αυτό θέτει κάποια ερωτήματα σχετικά με τις απαρχές της ύπαρξής μας, μας συναρπάζει και συνάμα μας θλίβει. Όπως και τόσα άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά, μικρά ή μεγάλα, ο γορίλας απειλείται με αφανισμό. Ξέρουμε ότι κάθε είδος είναι πολύτιμο, ωστόσο, θα ήταν τρομερό αν οι ευφυείς και ανυπεράσπιστοι συγγενείς μας αφανίζονταν εξαιτίας της δικής μας ανόητης πλεονεξίας και, ακόμη χειρότερα, της αδιαφορίας των πολλών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]