Ο χρόνος αποτελεί ένα φαινόμενο άρρηκτα συνδεδεμένο με την κίνηση των «φύσει όντων», των φυσικών σωμάτων. Η διαπίστωση αυτή συνιστά την βάση για την ανάλυσή του από τον Αριστοτέλη μέχρι και την σύγχρονη φυσική επιστήμη. Προσεγγίζουμε όμως άραγε κατ` αυτόν τον τρόπο την βαθύτερή του διάσταση; Επειδή η «αίσθησις χρόνου» συνιστά στοιχείο που χαρακτηρίζει και διακρίνει τον άνθρωπο, ο καθορισμός του χρόνου πρέπει να βασισθεί σε μία φαινομενολογική ανάλυση του όντος αυτού. (. . .) Η πραγματεία «Η έννοια του χρόνου» εκθέτει συνολικά και συνοπτικά το φιλοσοφικό πρόγραμμα του «Είναι και χρόνος», κύριου έργου του M. Heidegger και αποφασιστικού για την όλη πορεία της φιλοσοφικής σκέψεως στον 20ο αιώνα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]