Έχω την ακλόνητη πεποίθηση ότι ο αναρχισμός είναι η πιο ορθολογιστική και η πιο λειτουργική άποψη για μία ελεύθερη και αρμονική κοινωνία. Εξάλλου, είμαι πεπεισμένος ότι θα πάρει σάρκα και οστά στη διαδρομή της εξέλιξης της ανθρωπότητας. Το θέμα είναι πότε θα γίνει πράξη αυτή η πεποίθηση. Αυτό θα είναι συνάρτηση δύο παραγόντων: πρώτα από το πότε θα είναι έτοιμες οι συνθήκες για την πλειοψηφία των ανθρώπων, δηλαδή πότε η ζωή των περισσοτέρων ανθρώπων, προπάντων των εργαζομένων θα γίνει υλικά και πνευματικά αφόρητη. Και έπειτα, από το πότε τα άτομα θα κατανοήσουν και θα ενστερνιστούν τις αναρχικές ιδέες. Εφόσον γίνονται αποδεκτές οι αντιλήψεις στις οποίες στηρίζονται οι κοινωνικοί θεσμοί, οι τελευταίοι δεν απειλούνται. Όσο τα άτομα θεωρούν απαραίτητη την πολιτική εξουσία και τους καταναγκαστικούς νόμους, οι κυβερνήσεις θα παραμένουν παντοδύναμες. Το καπιταλιστικό σύστημα δεν κινδυνεύει όσο τα άτομα μένουν ικανοποιημένα απ` αυτό και όσο το βρίσκουν δίκαιο. Η κεφαλαιοκρατία και το κράτος θα γκρεμιστούν μόνο αν αποδυναμωθούν οι ιδέες που στηρίζουν τις θλιβερές και τυραννικές συνθήκες ζωής του σήμερα. Όταν η ανθρωπότητα καταλύσει, στη διαδρομή της, κάποιους θεσμούς και τους αντικαταστήσει με άλλους καλύτερους, θα βαδίσει προς την πρόοδο. Είναι ξεκάθαρο, ακόμη και για τον πιο αδιάφορο μελετητή, ότι οι βασικές αρχές της κοινωνίας υφίστανται μία ριζική μεταρρύθμιση. Οι κύριοι λόγοι που το προκάλεσαν αυτό είναι ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και η Ρωσική Επανάσταση. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]