Ζούμε σε μία περιορισμένη πραγματικότητα, εν μέρει διαμορφωμένη από τον τρόπο αντίληψής μας και εν μέρει κατασκευασμένη από τις απόψεις που έχουμε δανειστεί, στις οποίες είναι προσκολλημένη η αυτοεκτίμησή μας. Πολεμάμε για τις απόψεις μας, όχι επειδή τις πιστεύουμε αλλά επειδή εμπερικλείουν τη συνηθισμένη αίσθηση του εαυτού μας. Αν και συνεχώς πληγωνόμαστε εξαιτίας της περιορισμένης πραγματικότητας μέσα στην οποία ζούμε, κατηγορούμε τη ζωή, και δεν αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη να ανακαλύψουμε κάποιες εντελώς νέες οπτικές.
Όλες οι ιδέες που διαθέτουν μία μεταμορφωτική δύναμη, αλλάζουν την αίσθησή μας για την πραγματικότητα.

Σε αυτό το έργο εξετάζεται το ζήτημα μίας νέας κατανόησης του Χρόνου, και τί σημαίνει η ζωή υπό το φως αυτής της κατανόησης. Σε αυτή την εξέταση υπεισέρχεται και η δυνατότητα αλλαγής της αίσθησης του χρόνου, μαζί με τη διαφορετική αίσθηση του εαυτού μας.