Πώς αναδύονται οι πολύπλοκες δομές, όπως ένας ιός ή τα νευρωνικά δίκτυα; Είναι άραγε αναγκαίο προϊόν ενός προθετικού σχεδίου, ή μάλλον μιας θεϊκής βούλησης; Ή μήπως αυτά τα πολύπλοκα σύνολα μπορούν να αυτοοργανωθούν; Ο Henri Atlan προσπαθεί στο παρόν δοκίμιο να απαντήσει σε αυτό το θεμελιώδες ερώτημα.
Αποδεικνύοντας εδώ όλο τον πλούτο της έννοιας της αυτοοργάνωσης, ο συγγραφέας φέρνει στο φως τα όρια των μοντέλων της πληροφορικής που έχουν υιοθετηθεί από τη γενετική εδώ και δεκαετίες. Ανατρέπει τον τρόπο με τον οποίο το έμφυτο και το επίκτητο διακρίνονται μεταξύ τους, συνδυάζονται και συναρθρώνονται. Μέσα από μια πλήρη αναθεώρηση του ορισμού του κυττάρου και από μια επαναστατική ανάλυση των εκούσιων πράξεων, καθώς και από μια νέα αντίληψη για την ενότητα σώματος και πνεύματος, ο Henri Atlan, ανοίγει εδώ νέες προοπτικές στη σκέψη μας για την πολυπλοκότητα του έμβιου κόσμου και του ανθρώπου.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
