Από τη μια, το χθες: Η εποχή της αγνότητας, η ιστορία, η παράδοση, τα «ιερά και τα όσια», οι μνήμες… Από την άλλη, το σήμερα: Η εποχή του χρήματος, η άναρχη ανάπτυξη, ο καταναλωτισμός, η παγκοσμιοποίηση, ο μηδενισμός, η ισοπέδωση… Στη μέση, το παραδεισένιο νησί του Παπαδιαμάντη και του Μωραϊτίδη ως «μικρογραφία της ανθρωπότητας», το οποίο τα τελευταία 50 χρόνια σπαράσσεται, αλλοιώνεται, χάνει, συνεχώς και ολοταχώς, τη φυσιογνωμία και την ταυτότητά του, όπως συμβαίνει και στους περισσότερους τόπους της χώρας… Υπάρχει σωτηρία οδός; Σ’ αυτό το ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει ο συγγραφέας, μέσα από μια προσωπική κατάθεση ψυχής, όπου ανακαλεί, κυρίως, προσωπικά βιώματα, καθώς ο ίδιος μεγάλωσε πατώντας ταυτόχρονα σε δύο αντικρινές όχθες: Του χθες και του σήμερα… Κρατώντας σταθερά το τιμόνι, επιχειρεί ένα ταξίδι πέρα από τα όρια του ρεαλισμού, στον κόσμο του συναισθήματος και αναζητεί το φιλότιμο, την ευθύνη, την αγάπη, το σεβασμό, την ευαισθησία και την ελπίδα… «Συγκλονιστική μεταφορά στο χαρτί μιας εποχής που έφυγε ανεπιστρεπτί. Γραφή αυθόρμητη, λόγος καθαρά βιωματικός». Συραϊνώ Διονυσίου – Κορωνιού