Η σκέψη του Βάλτερ Μπένγιαμιν είναι καρπός των χρόνων του Μεσοπολέμου. Ήταν η εποχή που η Ευρώπη ταλαντευόταν μεταξύ του ονείρου ενός καλύτερου κόσμου και της φρίκης του επερχόμενου πολέμου. Το όνομα και το έργο του συγγραφέα και φιλοσόφου περιβάλλονται από μια αίγλη. Το περίγραμμά της έχει χαραχτεί από τις ανήσυχες διαδρομές του λόγου σε συνθήκες κρίσης και εκτάκτου ανάγκης. Το τέλος του εβραϊκής καταγωγής διανοητή σφραγίστηκε με την αυτοκτονία του ενόψει της σύλληψής του από τους ναζιστές. Η μαγεία της γραφής του παραμένει ωστόσο ζωντανή ως σήμερα.
Η γλώσσα και η μαγεία της δεν είναι μόνο ο φορέας αλλά και το κύριο θέμα του συγγραφικού του έργου. Το κατεξοχήν περιεχόμενο της γλώσσας είναι η γλώσσα η ίδια, που διαρκώς μεταφράζει τον εαυτό της στη μορφή της. Σε αυτές τις λαβυρινθώδεις διαδρομές της γλώσσας και της γραφής είναι επενδεδυμένο το ηθικό, πολιτικό και μεταφυσικό όραμα του Μπένγιαμιν. Τα κείμενα που παρουσιάζει η παρούσα έκδοση μας καλούν να τον ακολουθήσουμε ως το αδιάβατο όριο που η σκέψη του ζητά να υπερβούμε.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]