Κάθε τέσσερα χρόνια εξουσιοδοτούμε κάποιους να λαμβάνουν όλες τις σοβαρές αποφάσεις για λογαριασμό μας. Και, αν δεν ικανοποιήσουν τις προσδοκίες μας, την επόμενη φορά μπορούμε να ψηφίσουμε άλλους. Γιατί, λοιπόν, υπάρχει στις δημοκρατίες μας τέτοια αγανάκτηση με τους πολιτικούς και τόσο γενικευμένη απογοήτευση με το «σύστημα»; O Αριάγκα διερευνά τις αιτίες της διαφθοράς και του λαϊκισμού, αλλά και τη διαρκή αποτυχία του πολιτικού συστήματος να υπερασπιστεί το δημόσιο συμφέρον. Τονίζει τη σημασία της κριτικής και εμπεριστατωμένης σκέψης στον δημόσιο διάλογο, σε αντίθεση με τον συνθηματικό λόγο των πολιτικών και των ΜΜΕ, που απευθύνεται όχι στη λογική αλλά στο θυμικό μας. Αντλώντας στοιχεία από τις κοινωνικές επιστήμες αλλά και από τη διεθνή εμπειρία, προτείνει την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος με συγκεκριμένα μέτρα που, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις, μέσω ενός νέου νομικού και πολιτικού πλαισίου.
Είναι όμως ρεαλιστικό να συμμετέχουμε περισσότεροι και συχνότερα στις πολιτικές αποφάσεις; Ο Αριάγκα απαντάει καταφατικά και καταθέτει διαφωτιστικά παραδείγματα από το Όρεγκον των ΗΠΑ και τον Καναδά, όπου την τελευταία δεκαετία εφαρμόζεται με μεγάλη επιτυχία η «διαβούλευση των πολιτών». Πρόκειται άλλωστε για μια διαδικασία που έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα, αλλά δεν υιοθετήθηκε από τις σύγχρονες δημοκρατίες.
