Το κοράνι εμπεριέχει μια ριζοσπαστική κριτική της θρησκείας. Αυτή η κριτική μπορεί να παραλληλιστεί με αυτή που διατύπωσαν στοχαστές όπως ο Νίτσε ή ο Μπακούνιν και επίσης μπορεί και πρέπει να γίνει πρώτα απ` όλα δτους αντιδραστικούς κληρικούς που αυτοαποκαλούνται μουσουλμάνοι. Το κοράνι ασκεί κριτική σε συγκεκριμένες μορφές θρησκοληψίας, στη θεσμοθέτηση της θρησκείας, στη φιλοδοξία εκπροσώπησης των κληρικών, στην τυφλή εμπιστοσύνη στη θρησκεία έτσι όπως μας κληροδοτήθηκε, στην υπακοή που οφείλουμε στις υποτιθέμενες θρησκευτικές αρχές και στην αντίληψη ότι μια θρησκεία μπορεί να κατέχει την αλήθεια. Πώς μπορεί αυτό να είναι δυνατόν;
