Ατλαντίδα ψηλά πετά της μνήμης αετός τι περιούσια στη στέρηση η μακ ορινή του ργή -κορμός- να επιμένει στη φωνή σου της επιφάνειας ναυάγια να λυπάσαι θραύσματα του βυθού να κλαις φύλλο με φύλλο να δοξάζεις στη σπορά τις πιο δικές μου ρίζες
Ανήκει στη λίστα
Κατηγορίες
Ποίηση
Θεματική ταξινόμηση
Ποίηση
Προσθήκη στη Λίστα
Osdelnet
Σας στείλαμε ένα email με οδηγίες για την επαναφορά του κωδικού σας.
Υπήρξε κάποιο πρόβλημα κατά τη αποστολή του μηνύματος.
Παρακαλώ, συμπληρώστε το email σας και πατήστε αποστολή.