Ποια ήταν η σχέση των νέων στην Ελλάδα της Δικτατορίας με την κουλτούρα της διαμαρτυρίας του Μάη του ’68; Σε ποιο βαθμό ήταν σε επαφή με τον πολιτικό ριζοσπαστισμό, αλλά και με τη μαζική κουλτούρα της εποχής, ή αλλιώς με «τα παιδιά του Μαρξ και της Κόκα Κόλα»; Αυτή η μελέτη ανιχνεύει τις πολιτισμικές ροές και τη διάδραση ανάμεσα στις διεθνείς και τις τοπικές διαστάσεις του ελληνικού φοιτητικού κινήματος στη «μακρά» δεκαετία του εξήντα, υπογραμμίζοντας τη σχέση του με τα κινήματα αμφισβήτησης στο εξωτερικό. Παρουσιάζει διεξοδικά τη νεανική έκρηξη της «Γενιάς του Ζήτα», τη δράση των παράνομων οργανώσεων ενάντια στο καθεστώς των Συνταγματαρχών και τη μαζική φοιτητική κινητοποίηση στις αρχές του ’70. Αναλύει πώς «τα παιδιά της Δικτατορίας», κινούμενα στο μεταίχμιο μεταξύ πρωτοπορίας και παράδοσης, αξιοποίησαν τα κενά και τις ασυνέχειες του αυταρχικού καθεστώτος, συνδιαμορφώνοντας το αριστερό παράδειγμα της εποχής, συχνά σε αντίθεση με την κοινωνική τους προέλευση. Το βιβλίο περιγράφει τις διαδικασίες με τις οποίες ο πολιτισμός συνυφάνθηκε με την πολιτική – δημιουργώντας ένα νέο «τρόπο ζωής», όπου το όραμα μιας ευρύτερης πολιτικής αλλαγής συνδυαζόταν με το μετασχηματισμό της καθημερινής πραγματικότητας. Έτσι, χαρτογραφεί την πορεία προς την εξέγερση του Πολυτεχνείου, εντάσσοντας για πρώτη φορά την ελληνική περίπτωση στο ευρύτερο πλαίσιο των σίξτις. Καταδεικνύει επίσης –χωρίς να εξωραΐζει– πώς, σε αντίθεση με την πρόσφατη δαιμονοποίησή της, η περίφημη «Γενιά του Πολυτεχνείου» αναδείχτηκε σε βασικό φορέα εκσυγχρονισμού της ελληνικής κοινωνίας τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Καίρια συμβολή της μελέτης είναι η ανάλυση της μνήμης των γεγονότων αυτών μέσα από την προσωπική μικροϊστορία και τη βιωμένη εμπειρία των πρωταγωνιστών τους, η οποία αναδεικνύει τον κομβικό ρόλο που κατέχει το παρελθόν στο σήμερα.
* * *
Το βιβλίο του Κορνέτη θα αποτελέσει σημείο αναφοράς στη βιβλιογραφία για τη μελέτη της «μακράς» εκείνης περιόδου και θα πρέπει να τοποθετηθεί δίπλα στην Αρχαία σκουριά της Μάρως Δούκα, το εμβληματικό πολιτικό μυθιστόρημα και συνάμα Βildungsroman για τα παιδιά της Δικτατορίας.
Λευτέρης Καλοσπύρος, Καθημερινή
Ο Κορνέτης επιλέγει ως αντικείμενό του την εξαντλητική ανάγνωση μιας μυθικής γενιάς – εκείνης του Πολυτεχνείου. Επιχειρεί να χαρτογραφήσει σε βάθος τη σύνθεση, τους σκοπούς, την ιδεολογία, την αυτοεικόνα της, όπως και την κουλτούρα, τα μέσα έκφρασής της, τις μεθόδους διαμαρτυρίας, τη διανοητική και πρακτική διασύνδεσή της με τα ανάλογα διεθνή κινήματα της δεκαετίας του ‘60.
Μάρκος Καρασαρίνης, Το Βήμα
Παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση η ποικιλία των ψηφίδων που αποτέλεσαν τη γενεά του αντιδικτατορικού αγώνα, καθώς και η σημασία αυτών των παραμέτρων για τη δημιουργία κοινοτήτων και συντροφικότητας με έναν τρόπο που δεν χωρούσε στην αυστηρή ταξική ανάλυση ή στα πρότυπα του «ορθού επαναστατισμού». Μια από τις σημαντικότερες συνεισφορές αυτής της μελέτης συνδέεται με την αναγνώριση του ρόλου του φαντασιακού στις σύγχρονες κοινωνίες, καθώς και της διάδρασης ανάμεσα στο τοπικό και το παγκόσμιο.
Δώρα Κοτσακά-Καλαϊτζιδάκη, Αναγνώσεις
[Το βιβλίο] αποτελεί την πολιτική και πνευματική βιογραφία αυτού που γνωρίζουμε σχηματικά ως «Γενιά του Πολυτεχνείου». Στην παρούσα μελέτη, τόσο το ίδιο το γεγονός Πολυτεχνείο όσο και οι πρωταγωνιστές του εξετάζονται πέρα από τη σφαίρα του μύθου και της πολιτικής αντιπαράθεσης, στη διαπλοκή της ιδιωτικής «μικροιστορίας» με τα «μεγάλα» πολιτικά γεγονότα.
Τζένη Λιαλιούτη, The Books’ Journal
* * *
Ο Κωστής Κορνέτης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1975. Σπούδασε ιστορία και πολιτικές
επιστήμες στο Μόναχο, το Λονδίνo, το Παρίσι και τη Φλωρεντία. Δίδαξε για οχτώ χρόνια στο τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημίου Brown και στο Κέντρο Ευρωπαϊκών και Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Από το 2015 εργάζεται ως ερευνητής στο πλαίσιο του προγράμματος UC3M Marie Curie στο Πανεπιστήμιο Carlos III της Μαδρίτης. Άρθρα του σχετικά με την προφορική ιστορία και τη μνήμη των κινημάτων της δεκαετίας του ’60, τα αυταρχικά καθεστώτα στη Νότια Ευρώπη και τη σχέση ιστορίας και κινηματογράφου έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού. Διετέλεσε τακτικός συνεργάτης του ένθετου «Βιβλιοδρόμιο» της εφημερίδας Τα Νέα και του ηλεκτρονικού περιοδικού Χρόνος και είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Ιστορείν και της ομάδας έρευνας της αισθητηριακής ιστορίας SonorCities. Η αμερικανική έκδοση των Παιδιών της Δικτατορίας, ChildrenoftheDictatorship, απέσπασε το βραβείο «Edmund Keeley» το 2015.
