Το βιβλίο ασχολείται με τη μελέτη των θεσμών και μέσων (πρώτο μέρος) καθώς και των προτεραιοτήτων και εφαρμογών (δεύτερο μέρος) των ευρωπαϊκών εξωτερικών σχέσεων. Οι εξωτερικές σχέσεις - παγιωμένες ως όρος οικονομικού κυρίως περιεχομένου - με κριτήριο την καταστατική θεμελίωση είναι πλέον υποσύνολο της εξωτερικής δράσης της ΕΕ. Αυτήν συγκροτούν εννοιολογικά και λειτουργικά οι εξωτερικές σχέσεις, η ασφάλεια, η οικονομία και η ανάπτυξη.

Στην παρούσα εργασία διερευνώνται τα σημεία επαφής μεταξύ των εξωτερικών σχέσεων και της ΚΕΠΠΑ. Η διερεύνηση υποβοηθείται από την εντολή για συνοχή μεταξύ του συνόλου της εξωτερικής δράσης της ΕΕ, τη διακήρυξη περί ενιαίου θεσμικού πλαισίου και από τα άμεσα και έμμεσα θεσμικά-πολιτικά σημεία επαφής. Επίσης αναλύονται τα κατ` ιδίαν εξουσιοδοτικά θεμέλια των ευρωπαϊκών εξωτερικών σχέσεων: κοινή (εξωτερική) εμπορική πολιτική, σύνδεση, συνεργασία για την ανάπτυξη, διεύρυνση. Η υπό διαμόρφωση νέα ευρωπαϊκή τάξη - μία Ευρώπη των 25 έως 30 κρατών μελών - και οι ενδιάμεσες σχέσεις μεταξύ της ΕΕ/ΕΚ με ευρωπαϊκές χώρες μη μέλη (σύνδεση, σταθεροποίηση και σύνδεση) αποτελούν τη δυναμική έκφραση της επέκτασης του νέου ευρωπαϊκού προτύπου. Ως περαιτέρω προτεραιότητες και εφαρμογές των ευρωπαϊκών εξωτερικών σχέσεων επιλέγονται στη μελέτη, με τη μέθοδο της ανάδειξης θεμελιωδών αρχών και όχι της οριζόντιας καταγραφής των σχέσεων της ΕΕ/ΕΚ με τρίτες χώρες ή ομάδες χωρών, η ένθεση της δημοκρατικής αρχής και της οικονομίας της αγοράς στις ευρωπαϊκές εξωτερικές σχέσεις, η βιώσιμη ανάπτυξη, το περιβάλλον και η χρηματοδοτική στήριξη, η ελευθέρωση του εμπορίου και, τέλος, η οικοδόμηση ειρήνης, η πρόληψη και η διαχείριση διεθνών συγκρούσεων.