Ο λυρισμός στην ποιητική ταυτότητα του Θάνου Κόσυβα κυριαρχεί. Εστιάζεται στην επιδίωξη ν’ αποτυπώσει τα όρια του ψυχισμού, να εκτείνει τη συγκινησιακή φόρτιση και τη στοχαστική ματιά έναντι της πραγματικότητας. Στη συλλογή γίνεται διακριτή η ανάμειξη της υπαρξιακής διάθεσης με όλες τις νοηματοδοτήσεις της ζωής: το όνειρο, τη συναίσθηση, το σύμβολο της χαράς, τη μοναξιά, την αγωνία της γνώσης, τη συνύπαρξη.

Πρόκειται για τη δεύτερη ποιητική κατάθεση του Θ. Κόσυβα – μια ώριμη έκφανση στην ατέρμονη προσπάθεια περιγραφής του ανθρώπινου ειδώλου. Με τόνο χαμηλό, τον δέοντα στην εκφορά του ανάμεσα στους στίχους, με πνεύμα συνολικής κάτοψης του είναι και του φαίνεσθαι ως αναγνωστική επίγευση. 

Καρτ ποστάλ

Σ’ αυτά τα παλιά συρτάρια
ψάχνεις να βρεις τα γράμματα.
Γράμματα παλιών ερώτων
καρτ ποστάλ άλλης εποχής με καβαφικές ρήσεις
και φωτογραφίες ασπρόμαυρες της στιγμής.

Ποιο το όφελος να τα αναζητείς;
Αξίζει άραγε να τα ξαναδεί το φως;

Ας μείνουν κλειδωμένα στου χρόνου το έρεβος,
το αδυσώπητο.
Τι έχεις να φοβηθείς;

Ίσως κάποια μέρα από τον φόβο σου να φοβηθείς
και να νιώσεις ηττημένος.
Μα ίσως μια μέρα τον φόβο σου νικήσεις
και νιώσεις θεός.

Το ξέρω, προτιμάς την αφάνεια από την επιφάνεια.

Δεν θέλεις διαμαντένια φεγγάρια
να σου τάζουν στο χαρτί,
μα τον έναστρο ουρανό ζωγραφισμένο στην ψυχή.

Σε ξέρω καλά, εαυτέ μου.