Απαραίτητη προϋπόθεση το ότι αγαπάμε τον Θεό είναι να αγαπάμε τον πλησίον. Η αγάπη προς τον συνάνθρωπό μας αποτελεί το εφαλτήριο για την αγάπη προς τον Ιησού Χριστό. Είναι καίριος και εύστοχος ο Ιερός Δαμασκηνός, όταν κάνει τον παραλληλισμό: "Όπως ψυχή χωρίς το σώμα δεν καθιστά κάποιον άνθρωπο, ούτε και σώμα χωρίς ψυχή· έτσι ούτε μπορείς να λες ότι αγαπάς τον Θεό, εάν δεν έχεις πρώτα αγάπη προς τον πλησίον".
Δεν υπάρχει, λοιπόν, και δεν μπορεί να νοηθεί αγάπη προς τον Ιησού, εάν πρωτίστως δεν υφίσταται η αγάπη προς τον πλησίον. Είναι ξεκάθαρος ο Ευαγγελιστής της αγάπης, όταν αναφέρει τους Ιερούς λόγους του Κυρίου: "Αυτή είναι η δική μου εντολή· να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, όπως εγώ σας αγάπησα. Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη από εκείνον που θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των φίλων του. Εσείς είστε φίλοι μου, αν κάνετε αυτά που εγώ σας παραγγέλλω. Δε σας ονομάζω πια δούλους, γιατί ο δούλος δεν ξέρει τι κάνει ο κύριός του. Σας ονομάζω φίλους, γιατί σας έκανα γνωστά όλα όσα άκουσα από τον Πατέρα μου".
Ο δε Ευαγγελιστής Ματθαίος δεν περιορίζεται μόνο στη φιλική αγάπη, αλλά και στην αγάπη προς τον εχθρό. "Αγαπάτε τους εχθρούς υμών". [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)
