Ο Αιμίλιος Έδεν είναι μια ευαίσθητη καλλιτεχνική φύση.

Οφθαλμίατρος, ζωγράφος και ποιητής, με κοινό παρανομαστή όλων την άδολη και ανεπιτήδευτη αγάπη για την πατρίδα και τον Ελληνισμό. Έζησε το Κυπριακό τη δεκαετία του ’50, παδί της Βασιλεύουσσας, όταν ο τουρκικός σοβινισμός, σε συνδυασμό με την βρετανική διπλωματική πονηριά, θυσίασαν και την Κύπρο και τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, στο βωμό γεωπολιτικών συμφερόντων.

Μικρό παιδί, τις 6/7 Σεπτεμβρίου 1955, όταν οι Τούρκοι διέπραξαν τις βιαιότητες, τα εγκλήματα, τους βιασμούς και τις καταστροφές στην Κωνσταντινούπολη, τα μάτια του Αιμίλιου Έδεν ήταν στραμμένα στον ουρανό, περιμένοντας να δεί να έρχεται ένα αεροπλάνο από την Ελλάδα, να βοηθήσει τον βιαζόμενο Ελληνισμό της Πόλης. Μια βοήθεια που δεν ήλθε ποτέ.

Παρότι απογοητευμένος, παρότι και ο ίδιος λαβωμένος, αφού λαβωμένος ήταν ολόκληρος ο Ελληνισμός, παρακολούθησε με ενδιαφέρον τον αγώνα της Κύπρου, άκουγε από το ραδιόφωνο για τους ήρωες του νησιού της Αφροδίτης, τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, τον Μιχαήλ Καραολή, τον Γρηγόρη Αυξεντίου και πόσους άλλους.

Εκείνες οι ιερές στιγμές χάραξαν βαθιά την ψυχή του, εκείνες τις ιερές στιγμές τις έκανε ποιήματα στην ποιητική συλλογή «Κύπρος, σεβασμός στους ήρωες».

Αξίζει της τιμής μας…