Ένας στενός δρόμος με απότομες στροφές, δέντρα χαμένα στην ομίχλη, βράχια, χειμώνας. Ένα νεαρό ζευγάρι με παιδί αποφασίζει να περάσει μερικές ήσυχες μέρες σ’ ένα απομονωμένο εξοχικό στο βουνό. Όμως δεν καταφέρνουν ν’ αφήσουν πίσω τις έγνοιες της καθημερινότητας: η μικρή τούς λέει διαρκώς κάτι ακατανόητες ιστορίες από τον παιδικό σταθμό, η γυναίκα στέλνει συνεχώς μηνύματα στο κινητό και ο άντρας, ένας συγγραφέας που πρέπει να παραδώσει το σενάριο για το δεύτερο μέρος μιας επιτυχημένης κωμωδίας, καταγράφει σ’ ένα μπλοκ ιδέες και σκηνές. Έτσι τουλάχιστον ισχυρίζεται. Γιατί οι περισσότερες σημειώσεις του αφορούν οικογενειακές στιγμές, συζυγικές εντάσεις και κάποια παράξενα πράγματα που συμβαίνουν γύρω του. Κάτι δεν πάει καθόλου καλά με αυτό το κατά τα άλλα μοντέρνο σπίτι. Ο κόσμος που δημιουργεί ο Ντάνιελ Κέλμαν στην καινούργια του νουβέλα, η οποία αγγίζει την ατμόσφαιρα μιας ιστορίας φαντασμάτων, είναι ένας κόσμος απόκρημνος, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το ανοίκειο και το παράδοξο συνθέτουν την άλλη όψη της πραγματικότητας, καραδοκούν στις παρυφές της και ασκούν μια απόκοσμη έλξη, όπως ακριβώς το χάος που περιμένει μετά τον γκρεμό. Κανένα δράμα δεν είναι μικρό στο ανθρώπινο μυαλό. 

«Ο Ντάνιελ Κέλμαν μεταφέρει ένα στοιχειωμένο σπίτι μέσα στο ίδιο μας το κεφάλι. Εμμένοντας στα μεταμυθοπλαστικά του παιχνίδια, καταφέρνει να οδηγήσει τη λογοτεχνία του φανταστικού σε μια νέα καμπή».

Die Welt

«Στο βιβλίο αυτό ο Κέλμαν καταφέρνει να σχεδιάσει αριστοτεχνικά έναν ιδιαίτερα εκλεπτυσμένο λαβύρινθο της πραγματικότητας, που οδηγεί τον αναγνώστη στα άδυτα ενός αξεδιάλυτου πλέγματος αμφιβολιών».

Die Zeit

«Ο Κέλμαν αφήνει αδίστακτα τον αφηγητή του να φτάσει μέχρι τα άκρα, αποδεικνύοντας παράλληλα ότι κατέχει έναν εντυπωσιακό φιλοσοφικό σκεπτικισμό – ανάλογο με εκείνον του μεγάλου του προτύπου, του Μπόρχες».

Spiegel Online

«Μικρό, αλλά φίνο… Με λιτά μέσα και με διαυγή και νηφάλια γλώσσα, ο Κέλμαν σκηνοθετεί το δικό του ιδιαίτερο παιχνίδι με τον χώρο και τον χρόνο».

Der Tagesspiegel

«100 σελίδες τρόμου: Ο Ντάνιελ Κέλμαν έγραψε μια νουβέλα που μας επισημαίνει και μας υπενθυμίζει πόσο μεγάλο μπορεί να είναι ένα μικρό έργο».

Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung