Ο δεκαεννιάχρονος Σοκόλ Πρόφκα εγκαταλείπει την πατρίδα του.
Στην αναχρονιστική Αλβανία του Ενβέρ Χότζα, δεν μπορεί να ζήσει πια. Η ανέχεια και η καταπίεση δεν είναι για κείνον.
Παίρνει τη ριψοκίνδυνη απόφαση να περάσει τα «κλειδωμένα σύνορα» της πατρίδας του παρέα με άλλους τρεις συντρόφους.
Το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο γιατί στην Αλβανία του ολοκληρωτισμού, όποιος αποφασίζει να περάσει τα σύνορα, γίνεται ευθύς εχθρός της πατρίδας. Χαρακτηρίζεται από το καθεστώς ως προδότης, εγκληματίας, αποστάτης.
Μα ο Σοκόλ αποφασισμένος για όλα, παίρνει το δρόμο της ξενιτιάς. Φτάνει στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1991, με εβδομήντα δραχμές στην τσέπη, χωρίς ταυτότητα και χωρίς αποσκευές. Μόνο με τα ρούχα που φορά και με ένα όνειρο…
Να ζήσει ελεύθερος.
Το βιβλίο, βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία, είναι ένα ημερολόγιο που καταγράφει τη διαδρομή του Σοκόλ από ένα μικρό λασπωμένο χωριό της Αλβανίας, το Μαρίνεζ, μέχρι τη στιγμή που πάτησε το πόδι του σε μια μεγαλούπολη της Ελλάδας. Τη Θεσσαλονίκη.
Ο ήρωας της ιστορίας διηγείται με γλαφυρό τρόπο τη διαδρομή που έκανε με τα πόδια, τρεις φορές, από τη μία πατρίδα στην άλλη, μα κυρίως καταθέτει ωμά τα συναισθήματα που βίωσε κατά τη διάρκεια της ζωής του τόσο στην Αλβανία όσο και την Ελλάδα.
Η ιστορία αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση μέσα από το χιούμορ και τη μελαγχολία, το θυμό και την ανακούφιση, τη χαρά και τον πόνο που εναλλάσσονται σε ένα σκηνικό που ο αναγνώστης εύκολα μεταφέρεται μέσα από τη ματιά του πρωταγωνιστή.