Η γη ταλαντώνεται μαζί με το άπειρο,
μαζί της ταλαντώνομαι και εγώ.
Η ζωή μου ένα εκκρεμές
μεταλλική σφαίρα που κρέμεται από ένα σκοινί.
Περιοδικές κινήσεις ανάμεσα σε δυό ακραία σημεία.
Το πέρας και την αιωνιότητα,
τη λύπη και τη χαρά,
την πικρία και την ικανοποίηση,
το κύμα και τη νηνεμία,
το φόβο και το θάρρος.
Δε θα βρεθώ σε σημείο ισορροπίας;
Δυνάμεις που ασκούνται στο σώμα μου
οι τάσεις της ψυχής και το βάρος των σκέψεων.
Αγνωστη η περίοδος της ταλάντωσης,
εξαρτάται από το μήκος της σκέψης
εξαρτάται από το βάρος της σκέψης
και την επιτάχυνση της βαρύτητας…
Αυτή που τραβά το καράβι μου
προς τα νησιά των Μακάρων.
