Σε καιρούς επ-ουσιώδεις τα «Ουσιαστικά» της Αφροδίτης Σφαιροπούλου παλεύουν να επιδείξουν, να υποδείξουν, να καταδείξουν, να αναδείξουν. Μάχονται να ορίσουν και να οριστούν. Να απαντήσουν και να απαντηθούν. Να αποκαλύψουν και να αποκαλυφθούν.
Ουσιαστικά, υμνούν τον αιώνιο Έρωτα και τον αιώνιο Θάνατο, τον Άνθρωπο του Θεού και το Θεό του Ανθρώπου, την απουσία της Ύπαρξης και την παρουσία της Ανυπαρξίας. Τα Πουθενά και Τίποτα, τα Παντού και Όλα.
Σε μία εποχή αν-ούσια, τα «Ουσιαστικά» συν-ουσιώνονται φιλοσοφώντας. Μήπως κατορθώσουν, τελικά, να βρουν και πάλι τη χαμένη της Ουσία.
