Ο κλέφτης της Βαγδάτης ανήκει στα ανεξίτηλα παραμύθια, γιατί έχει όλα τα στοιχεία που εξιδανικεύουν παρηγορητικά τη ζωή: μια εξουσία συμπονετική, μια φιλία που ανθίζει στη δυστυχία, έναν έρωτα που αγνοεί όλες τις αντιξοότητες, ένα τζίνι στην υπηρεσία του καλού, έναν άσπλαχνο κακό που συντρίβεται από την ηθική υπεροχή του καλού, ενα happy end στο τέλος ενός δρόμου, στρωμένου με δεινά.

Οι περισσότεροι ενήλικες αναλογίζονται ρεμβατικά μια τέτοια ζωή, όπου το καλό νικά κι όλα τα κακά σκορπά. Ο Φλέσσας πιστεύει ενδόμυχα ότι έτσι είναι η ζωή! Ο ίδιος έχει μάθει να γυρνά την πλάτη στα κακά, και να απολαμβάνει τα καλά, χωρίς φόβο και πάθος, χωρίς μνησικακίες και υστεροβουλίες. Γι` αυτό και είναι τόσο δεκτικός στη μαγεία των ταινιών και των παραμυθιών.

Αλέξανδρος Βέλιος