Έχουμε ανάγκη την ιστορία, γιατί μας χρειάζεται η ανάπαυλα. Μια παύση για να καταλαγιάσει η συνείδησή μας, για να διατηρήσουμε τη δυνατότητα να έχουμε συνείδηση – ως έδρα όχι μόνο της σκέψης, αλλά και ενός πρακτικού λόγου που θα μας δίνει κάθε ελευθερία δράσης. Σε αυτό το έργο αφοσιώνονται με απόλυτη συνέπεια οι ποιητές: να διασώσουν το παρελθόν, να διασώσουν τον χρόνο από τους φρενήρεις ρυθμούς του παρόντος. Για να το πετύχουμε, λοιπόν, πρέπει να εργαστούμε ώστε να ατονήσει, να αδρανήσει, να εξουδετερωθεί ο κίνδυνος που απειλεί τη χρονικότητα και ο οποίος λεηλατεί την εμπειρία και περιφρονεί την παιδικότητα. «Να εκπλήσσουμε την καταστροφή», όπως έλεγε ο Βίκτωρ Ουγκώ ή, καθώς θα έλεγε ο Βάλτερ Μπένγιαμιν, να ρισκάρουμε τη ζωή μας απέναντι σε αυτή την καταστροφή που πλησιάζει αργά και μοιάζει μάλλον με συνέχεια παρά με αιφνίδια ρήξη.

P.B.

* * *

Ο Πατρίκ Μπουσ(ε)ρόν γεννήθηκε στο Παρίσι το 1965. Απόφοιτος της École normale supérieure, agrégé και διδάκτωρ της ιστορίας, καθηγητής της μεσαιωνικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Paris I (Panthéon-Sorbonne), εξελέγη το 2015 καθηγητής στο Collège de France. Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την ιστορία της μεσαιωνικής Ιταλίας, αλλά και με την ιστοριογραφία. Πρόσφατα δημοσιεύθηκε υπό την εποπτεία του ο συλλογικός τόμος Histoire mondiale de la France, που σημείωσε μεγάλη εκδοτική επιτυχία, και με τον οποίο αμφισβητείται έντονα η εθνοκεντρική γαλλική ιστοριογραφία.

Έχει γράψει, μεταξύ άλλων, τα βιβλία:

Le pouvoir de bâtir: urbanisme et politique édilitaire à Milan (XIVe-XVe siècles)

Les villes d’Italie (vers 1150-vers 1340)

Léonard et Machiavel

Faire profession d’historien

Conjurer la peur: Sienne, 1338: essai sur la force politique des images

De l’éloquence architecturale. Milan, Mantoue, Urbino (1450-1520)

Comment se révolter