Μµ… δεν είναι κι άσχηµη ιδέα. Θέλω να πω δηλαδή… Εντάξει, έγινε. Αφού θέλεις να µε κάνεις ήρωα στο βιβλίο σου, κάνε µε. Καµιά αντίρρηση. Ίσα ίσα που θα το γλεντήσω. Γιατί εγώ, αν θες να ξέρεις, ψοφάω για κάτι τέτοια. Για ηρωισµούς, να πούµε, και τα ρέστα. Όµως να… σκέφτοµαι πως το να είσαι ήρωας σε βιβλίο δεν είναι πάντα καλό, µερικές φορές είναι και κακό. Γιατί αν είσαι σπουδαίος ήρωας και κάνεις διάφορους ηρωισµούς και κατορθώµατα, να πούµε, οι αναγνώστες ενθουσιάζονται και λένε: «Αυτός ο ήρωας µάλιστα. Τον παραδέχοµαι. Μακάρι να γίνω κι εγώ σαν αυτόν». Αν όµως ο ήρωας του βιβλίου είναι ένα συνηθισµένο παιδί, οι αναγνώστες µπορεί ν’ απογοητευτούν και να σκεφτούν: «Μµ… Χαρά στο βιβλίο. Τι; Ήρωας είναι αυτός; Αυτός µιλάει και σκέφτεται όπως κι εγώ». Γι’ αυτό σου λέω. Στην εποχή µας είναι πολύ επικίνδυνο να είσαι ήρωας. Οι άνθρωποι περιµένουν από σένα να κάνεις αυτά που οι ίδιοι δεν µπορούν να κάνουν. Και στο τέλος µπορεί να την πάθεις.

«Πυρήνας του µυθιστορήµατος είναι η περιπέτεια δύο αδελφών, του 15χρονου Οδυσσέα και του 20χρονου Αντώνη. Είναι παιδιά από διαζευγµένους Έλληνες γονείς που δουλεύουν στη Γερµανία κι αυτά µεγαλώνουν εδώ µε τη φροντίδα της γιαγιάς. Ο Αντώνης δραπετεύει για την Αθήνα όπου δικτυώνεται µε παρέες ύποπτες κι ο Οδυσσέας τον ακολουθεί αργότερα για να βρει εκεί τραγικό τέλος σαν κλεφτρόνι. (…) Οι χαρακτήρες των ηρώων είναι αληθινοί, πραγµατικοί, έτσι όπως υπάρχουν και τους συναντούµε στη ζωή. Κανένας εξωραϊσµός, καµία παραµόρφωση (…) Το βιβλίο είναι αληθινή λογοτεχνία, γραµµένο µε αγάπη, γνώση, φαντασία και υπευθυνότητα». Β.∆. Αναγνωστόπουλος, περιοδικό ∆ιαδροµές
«Ο κόσµος της Κλιάφα (…) είναι ένας κόσµος που δε στέκεται να ακούσει το κλάµα του άλλου, ένας κόσµος που σπρώχνει προς τη βία και την αδικία». Μ. Κοντολέων, βιβλιογραφικές προτάσεις ΕΚΕΒΙ
«Κοινωνικός ιστός εν πλήρει διαβρώσει, οικογενειακά προβλήµατα δυσεπίλυτα µε πολλαπλές συγκρούσεις και, εκτός αυτών, δραµατικές συµπτώσεις, όλα οδηγούν στην απαίσια λύση ενός ανεξήγητου και άδικου θανάτου». Θεοδόσης Πυλαρινός, περιοδικό Τρικαλινά
«Η εικονοκλαστική γραφή της Κλιάφα συνίσταται κυρίως στην αυτονόµηση του ήρωα, στο παιχνίδι των αλλαγών του αφηγηµατικού υποκειµένου αλλά και στην ανατροπή της αναγνωστικής σύµβασης». περιοδικό ∆ιαβάζω