Το τελευταίο αυτό βιβλίο, πόνημα μιας μακρόχρονης προσπάθειας, συναθροίζει διακόσιες τον αριθμό εύθυμες ιστορίες και ανέκδοτα, ταξινομημένες σε ενότητες με βάση τον τόπο και τον χώρο προέλευσής τους, όλες βιώματα αλλά και μνήμες ανθρώπων, που ρούφηξαν στάλα τη στάλα το μεθυστικό άρωμα της παραδοσιακής κουλτούρας του τόπου τους.

Ενας κόσμος που γεννά αυθόρμητα την ευθυμία και τρέφει τη σκωπτική διάθεση, παρελαύνει μεσ’ από τούτες τις πολύχρωμες κρητικές ιστορίες. Ενας κόσμος που συναίρει τον ψυχικό με τον πνευματικό πλούτο του Κρητικού.

Αποτυπωμένες σε γλώσσα λαγαρή, διανθισμένη με το ιδιόχρωμο της ντοπιολαλιάς, οι ιστορίες ετούτες, σε συνεπαίρνουν και σε εξακοντίζουν στον ουρανό της ευθυμίας, με το ευτράπελο ύφος τους και το απροσδόκητο της κατάληξής τους, καθώς τις διατρέχεις βήμα βήμα και τις μελετάς.

Φαίνεται πως οι άνθρωποι της Κρήτης, ακόμη και οι πιο απλοϊκοί, γνωρίζουν καλά ότι “το γέλιο είναι ήλιος που διώχνει το χειμώνα από το πρόσωπο του ανθρώπου”, και γι’ αυτό κάνουν ό,τι μπορούν για να το διατηρούν άσβηστο στα χείλη τους.

Ετσι μόνο μπορεί να εξηγηθεί το ξεχωριστό ενδιαφέρον που δείχνουν γι’ αυτό το είδος του λόγου.