Γ ια να εορτάσει η εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία τη συμπλήρωση
των 180 χρόνων του βίου της (6 Ιανουαρίου 1837) έκρινε ότι η έκθεση
και η δημοσίευση σειράς φωτογραφιών ελληνικών μνημείων, των
περισσοτέρων από ανασκαφές της Εταιρείας, που είχε λάβει ο νεαρός
φοιτητής Robert McCabe κατά τη δεκαετία του ‘50, θα τιμούσε με τον
καλύτερο τρόπο τη σπάνια επέτειο.
Οι φωτογραφίες είναι πολλές και ποικίλες. Τόποι που σήμερα έχουν
αλλάξει, μνημεία στην αλλοτινή τους μορφή πριν αναστηλωθούν, δρόμοι
της Αθήνας που αναγνωρίζονται πλέον μόνο από ηλικιωμένους, χωριά
που μεταμορφώθηκαν από τις κοινωνικές αλλαγές.
Εκείνο που κάνει τις φωτογραφίες ιστορικά ντοκουμέντα είναι η ματιά
του Bob McCabe. Ανεπηρέαστος από την καθημερινή συνάφειά τους με
τα πράγματα που είχαν οι τότε Έλληνες, τα βλέπει όλα για πρώτη φορά
και προσέχει εκείνα που για μας θα ήταν αδιάφορα. Το φως και η σκιά που
αποκαλύπτουν τους όγκους, ο ξαποσταμένος από το λιοπύρι φύλακας, η
άγνωστη γυναίκα που περπατά σ’έναν έρημο δρόμο, αποκτούν συμβολική
σημασία. Το φαγωμένο από τα νερά και τα πατήματα δάπεδο γίνεται ένα
παιγνίδισμα σκιών που μετακινούνται κατά τα γούστα του ήλιου. Όλα τον
ενδιαφέρουν· ο έρημος σταθμός του σιδηροδρόμου, ο φωτογράφος
των Δελφών, οι τεχνίτες που λάξευαν τα μάρμαρα αποτελούν μαρτυρίες
ενός λησμονημένου κόσμου που σήμερα λίγοι έχουν ζήσει. Όλα αυτά τα
ξεχασμένα ή που δεν ειδώθηκαν ποτέ από τους σημερινούς γίνονται για
τους νεότερους, τους σημερινούς, ένα μάθημα μνήμης.