Στην αρχή των συμπτώσεων δυο εκλάμψεις...

Αλάγιαλη - Τσιαλίκ, Σουλεϊμάν

Εξώφυλλο/εικαστικό: Φραράκη Τάνια

Επιμέλεια: Μαγκλάρα, Κλεονίκη

Κυκλοφορεί

ISBN: 978-960-558-216-6

Εκδόσεις Δωδώνη, ΑΘΗΝΑ, 7/2017

1η έκδ., Ελληνική, Νέα

€ 8.48 (περ. ΦΠΑ 6%)

Βιβλίο, Χαρτόδετο

24 x 17 εκ, 64 σελ.

Περιγραφή

Ο ποιητής μας, ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ ΑΛΑΓΙΑΛΗ-ΤΣΙΑΛΙΚ, γνωστός στην πόλη μας για την   ταυτότητα τού ήθους του, για τις έξι ποιητικές του συλλογές και για το Β’ Βραβείο Ποίησης Ιπεκτσί, 1992-193, εξακολουθεί να παραμένει στις επάλξεις της τέχνης του στα χωρικά, πάντα, ύδατα τής μοντέρνας ποίησης.
Που σημαίνει ότι, στο χαρακτηριστικό της υπόστρωμα, η ποίηση τού Σούλη, ενώ,   στον πλούσιο καλλωπισμό τής λεκτικής της φόρμας μαγνητίζει, όμως, στο ερμητικό της κέλυφος η κατανόησή της φαντάζει να…« κρύβεται» ως πυθικός χρησμός. Ο ίδιος, ο τίτλος τής ποιητικής συλλογής:    « Στην αρχή των συμπτωμάτων δύο εκλάμψεις» αφήνει, αφ’ εαυτού, φωνή Δελφικού χρησμού.
Όμως, αυτός, ο ίδιος, πιο πάνω τίτλος, ως ψυχογραφικό εποικοδόμημα τού δημιουργού του, στην μεταφορική του έννοια, πασχίζει να αποτυπώσει την αγωνία τού ποιητή στο... χαρτί. Άλλωστε, η ποίηση προσφέρει στο κοινό τα όνειρά της, διαμέσου της αισθητικής της τέχνης και με άξονα, πάντα, το φιλολογικό σχήμα, μεταφορά...
Η μοντέρνα, όμως, ποίηση αντλώντας βασικά από το ασυνείδητο, τη σκοτεινή πλευρά τού είναι μας, αγνοεί τους κλασικούς δρόμους, καταργεί την στίξη και, σε πολλά αυθαιρετώντας,   προχωρεί σε δικές   της ατραπούς που συσκοτίζουν την νοηματική αλληλουχία και οδηγούν σε αινιγματικές, μετέωρες φαντασιώσεις.
Όμως, μπορεί, ανάλογα με το ζητούμενο, η ποίηση αυτή να διδάσκει, να φιλοσοφεί, να τέρπει , να παιδαγωγεί και να εξανθρωπίζει και με ξεχωριστή, μάλιστα, «δύναμη» να εκπλήσσει!

[του Π.Α. Χαμουζά, Η ΡΟΔΙΑΚΗ]

♦ Βιβλιοάποψη: Στην αρχή των συμπτώσεων δύο εκλάμψεις..., γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου

♦ Σειρά ποιημάτων του Αλάγιαλη-Τσιαλίκ για να αντιληφθούμε τις εκλάμψεις της ψυχής μας, υπογράφει ο Αγαπητός Ξάνθης.

http://www.rodiaki.gr/article/371717/seira-poihmatwn-toy-soyleiman-alagialh-tsialik-gia-na-antilhfthoyme-tis-eklampseis-ths-psyxhs-mas

♦ Η νέα ποιητική συλλογή του Σουλειμάν Αλάγιαλη- Τσιαλίκ, υπογράφει ο Π.Α. Χαμουζά

https://www.rodiaki.gr/article/374628/h-nea-poihtikh-syllogh-toy-soyleiman-alagialh-tsialik

♦ "Στην αρχή των συμπτώσεων δύο εκλάμψεις", γράφει η Μαίρη Παπανδρέου

http://www.rodiaki.gr/article/372178/sthn-arxh-twn-symptwsewn-dyo-eklampseis-toy-soyleiman-alagialh-tsialik

♦ Οι εκλάμψεις ενός οράματος πληρότητας, γράφει η Ευτυχία Αλεξάνδρα Λουκίδου

https://www.facebook.com/dodonipublications/posts/1936207786504123?__tn__=K-R

I Στην αρχή των συμπτώσεων δυο εκλάμψεις…

9 Σελίδες που περικλείουν
11 Α΄ Κάποτε που διαλύονταν οι προσευχές
12 Β΄ Μέσα απ’ τις μακρινές ανταύγειες
13 Γ΄ Είχες φύγει -εσύ, ο κατά νόμον αδελφός μου-
14 Δ΄ Κάπου εκεί
15 Ε΄ Σε άκουγα υποταγμένος κι άλλαζα θέση
16 ΣΤ΄ Το κακό με μένα πολλές φορές
17 Ζ΄ Όταν ο μη φόβος της δυνατής φωνής
18 Η΄ Δεν είχα ποτέ την πολυτέλεια να ονειρευτώ
19 Θ΄ Μη! Μην ακουμπάς τις λέξεις
20 Ι΄ Πότε λοιπόν;
21 Κ΄ Έφευγες συχνά για κείνη τη μικρή πόλη
22 Λ΄ Κάποιες φορές
23 Μ΄ Όταν ο απόηχος της αγοράς
24 Ν΄ Σε βράδια που λύγιζαν
25 Ξ΄ Κάποτε που εκείνη περνούσε
26 Ο΄ Περπατούσαμε μπρος-πίσω ανενόχλητοι

II Ευθύνες της Φωτιάς
29 Απροσδιόριστη γεύση νύχτας
31 Α΄ Εν κινήσει
32 Β΄ Κατάκοποι
33 Γ΄ Λευκοί
34 Δ΄ Μέσα από τα πεύκα
35 Ε΄ Δεν μπορεί να είναι αλήθεια
36 ΣΤ΄ Κι όμως
37 Ζ΄ Νυχτοπατώντας
38 Η΄ Βλέπαμε από μακριά να περνούν
39 Θ΄ Κάποιοι περνούσαν αόρατοι
40 Ι΄ Φεύγοντας

III Ιδιότυπα και ετεροχρονισμένα
43 Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΤΑΞΙΘΕΤΡΙΑΣ
44 ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΤΡΑΝΕ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
45 ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΦΥΤΟ
47 ΣΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΙΑ ΑΓΟΡΑ
48 ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΑΜΕΝΙΟΥΣ ΦΡΑΧΤΕΣ
49 ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΩΝ ΜΑΣ
51 ΨΗΛΑ ΣΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ
52 ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ
54 ΚΙΝΟΥΜΑΙ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ
56 ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
57 ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΟΙ ΟΡΕΙΒΑΤΕΣ
59 ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΞΕΦΩΤΟ

Σε άκουγα υποταγμένος κι άλλαζα θέση

Στο ασημένιο δαχτυλίδι με τα στρογγύλια που ανάμεσά τους

κολυμπούσαν το «πριν» και το «μετά».

Δυο ζωές ραγισμένες από πάθη σκοτεινά,

όπως σ’ εκείνον τον πίνακα του Τουλούζ Λοτρέκ

που η γυμνή γυναίκα ανέβαζε

τη μαύρη κάλτσα της πάνω απ’ το γόνατο,

θέλοντας να δείξει πως το «πένθος» και το «πάθος»

γίνονται συνώνυμα καμιά φορά.