Η σχέση θεωρίας και πράξης και η διαμάχη σχετικά με την πρωτοκαθεδρία μίας εξ αυτών αποτελούσε ανέκαθεν αντικείμενο προβληματισμού και αναστοχασμού των επιστημών της εκπαίδευσης, αλλά ταυτόχρονα και το «τυφλό σημείο» της αυτο- και ετεροαναφοράς τους. Η συστημική προσέγγιση, με την ολιστική οπτική της στα φαινόμενα ενός υπό διαρκή διαφοροποίηση κόσμου, ενσωματώνει την παρατήρηση αυτής της σχέσης ευρισκόμενου στον εκπαιδευτικό σχεδιασμό της Σχολικής Μονάδας ως σχεδίων, δράσεων, αλληλεπιδράσεων και αναστοχαστικών διεργασιών. Στη βάση αυτή, οι επιστήμες του εκπαιδευτικού σχεδιασμού επιχειρούν να οριοθετήσουν μια λειτουργική «εκπαιδευτική μηχανική» η οποία να γεφυρώνει το χάσμα θεωρίας και πράξης, αναδεικνύοντας τη σημασία των δομικών διασυνδέσεων στο εσωτερικό και το εξωτερικό περιβάλλον της σχολικής μονάδας.
Σκοπός του 10ου τόμου είναι η ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών στο πεδίο της εκπαιδευτικής μηχανικής σχετικά με τη δυνατότητα της αξιοποίησης της συστημικής προσέγγισης στην εκπαιδευτική πράξη. Στους επιμέρους στόχους συγκαταλέγεται η κριτική αποτίμηση της παιδαγωγικής αξίας της συστημικής θεωρίας. Παράλληλα, παρουσιάζονται παραδείγματα περιπτώσεων αξιοποίησής της κατά το σχεδιασμό και την ανάπτυξη εκπαιδευτικών μονάδων, τόσο σε επίπεδο γενικού λειτουργικού προγραμματισμού όσο και σε επίπεδο ευρύτερων εφαρμογών γνωσιακής διακυβέρνησης οργανισμών.
Ο παρών τόμος απευθύνεται σε στελέχη της εκπαίδευσης όλων των επιπέδων και όλων των τύπων, σε απόφοιτες/ους και φοιτήτριες/τές του συγκεκριμένου Π.Μ.Σ., αλλά και σε όλους/ες τους/τις φοιτητές/τριες, σε εκπαιδευτικούς και ερευνητές/τριες όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης, όπως και σε κάθε ενδιαφερόμενο/η.
