Η πορεία του ανθρώπου προς τη θέωση συνιστά έναν αδυσώπητο αγώνα, μια δύσβατη πορεία, ένα ισόβιο εσωτερικό μαρτύριο ή ένα διαρκή αόρατο πόλεμο που εξωτερικεύεται σε εκούσια ασκητικά γυμνάσματα. Ωστόσο, εκείνο που αποσιωπάται ή λησμονείται είναι πως όλες αυτές οι πραγματικές ή συμβολικές μάχες δεν είναι μάχες για επικράτηση. Είναι μάχες που δίνει ο πιστός, σε συλλογικό και προσωπικό επίπεδο, για να χτίσει ή να αποκαταστήσει την ενότητα με τον εαυτό του, με τους άλλους και κυρίως με τον σταυρωθέντα και αναστάντα Ιησού Χριστό. Αυτόν  που εμπνέει και ενορχηστρώνει τα αγωνίσματα της αγάπης και στεφανώνει τους αγωνιζόμενους που πάσχουν για την απόκτησή της.
Προσεγγίζοντας συγκεκριμένα, ιστορικά και επώνυμα, παραδείγματα ο παρών τόμος αναδεικνύει διαφορετικές εκδοχές αγιότητας ως κατορθώματα συμφιλίωσης, καταλλαγής, ειρήνης και ενότητας.