Χαρακτηρισμένος ως ο ύπατος των φιλοσόφων της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ο Μιχαήλ Ψελλός αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες αλλά και πιο αινιγματικές φυσιογνωμίες της εποχής του.

Το πλούσιο συγγραφικό του έργο παρόλα αυτά, παραμένει μέχρι και σήμερα άγνωστο σε μεγάλο βαθμό. Η παρούσα μελέτη πραγματεύεται, ίσως για πρώτη φορά στη χώρα μας, την επίδραση που είχε η Νεοπλατωνική Φιλοσοφία στη σκέψη του Μιχαήλ Ψελλού και ευρύτερα στη βυζαντινή διανόηση.

Πιο ειδικά, η συγγραφέας εξετάζει διεξοδικά τις απόψεις του Ψελλού για την ύπαρξη και τη δράση των δαιμόνων, τη θεολογία για την ανύψωση της ψυχής προς το Θεό, την ιερατική τέχνη της Θεουργίας, τη διδασκαλία της αρετής και πολλές ακόμη θεματικές των διδαχών του Ψελλού, συγκροτώντας έτσι μια μοναδική στο είδος της εργασία για το σύνολο των ιδεών του σπουδαίου αυτού οραματιστή της πνευματικής αναζήτησης.