«Όταν η γυναίκα αισθανθεί στον έρωτά της προδοµένη, θα γίνει ανελέητος φονιάς». Αυτό ισχυρίζεται
η Μήδεια, η γυναίκα-σύζυγος, η ξενοφερµένη, η στοργική µάνα, η κυρίαρχη γυναικεία µορφή µε ενδιάθετη δύναµη νου και ψυχής, η µάγισσα µε τη θεϊκή καταγωγή.

Η πολυπρόσωπη Κολχιδαία πριγκίπισσα, σε έλλογη σχέση µε την πραγµατικότητα, αντιµετωπίζει µε εµπάθεια τον αναξιόπιστο Έλληνα σύζυγό της. ∆εν είναι όµως απλά η παρανοϊκή προδοµένη γυναίκα που τιµωρεί τον επίορκο Ιάσονα. Απογυµνωµένη ηθικά και κοινω-νικά, επιλέγει τον µοναδικό στον ηρωικό κώδικα τρόπο αντίδρασης, την εκδίκηση. Έτσι, το ηρωικό µένος της υπερισχύει έναντι του πανίσχυρου µητρικού φίλτρου.

Αυτοδικώντας αποστερεί τον Ιάσονα από ό,τι πολυτιµότερο έχει στη ζωή, τα παιδιά του. Ο θάνατός τους είναι ο συµβολικός θάνατος του Ιάσονα ως «πατέρα».

Η παιδολέτειρα Μήδεια, άτεκνη και ολοµόναχη, δεν είναι δυνατόν να περιφέρει τον αποτρόπαιο
θρίαµβό της πάνω στη γη. Με έναν υπερβατικό τρόπο, το λαµπερό άρµα του προπάππου της θα τη µεταφέρει στη γη της αρµονίας και της σοφίας, την Αθήνα.