ΑΜΙΛΗΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Φρύδια σμιχτά φοβισμένα μου χείλη
Προσωπίδα πέτρινη πάνω απ’ το λίκνο μου
σπαράζεις, μητέρα
Στις δύσκολες νύχτες δυο τούφες μαλλιά
ξεριζωμένα – στη γης απιθώνεις κι εκεί μένεις
κουτσουράκι από αστραπή καμένο.
Ανήκει στη λίστα
Κατηγορίες
Ποίηση
Θεματική ταξινόμηση
Ποίηση
Προσθήκη στη Λίστα
Osdelnet
Σας στείλαμε ένα email με οδηγίες για την επαναφορά του κωδικού σας.
Υπήρξε κάποιο πρόβλημα κατά τη αποστολή του μηνύματος.
Παρακαλώ, συμπληρώστε το email σας και πατήστε αποστολή.