Η Θάλεια ήταν μια θαρραλέα γυναίκα, πετυχημένη ερευνήτρια στο χώρο της Αστροφυσικής επιστήμης. Τώρα, όμως, στα εβδομήντα της –συνταξιούχος, ολομόναχη και με προβλήματα υγείας– ένιωσε πόσο άδεια υπήρξε η ζωή της καθώς δεν είχε γευτεί τα πιο απλά πράγματα, όπως η συντροφικότητα, ο γάμος, ένα παιδί.
Το υπαρξιακό πρόβλημα, λυμένο ορθολογιστικά από πλευρά της, εμφανίζεται  υποσυνείδητα, όταν πέφτει σε υπεργλυκεμικό κώμα. Στο διάλογο που είχε με... το Θεό –ή με τον εαυτόν της, τέθηκαν βασικά  ερωτήματα που απασχολούν και βασανίζουν σχεδόν όλους τους ανθρώπους από καταβολής κόσμου.
Υπάρχει «ζωή» μετά το θάνατο; Υπάρχει Παράδεισος και Κόλαση; Είναι ή όχι, επινόηση του ανθρώπου ο Θεός; Μήπως ο άνθρωπος έχει ανάγκη  από  κάποια  θεϊκή οντότητα που να την υπακούει,  να την εκλιπαρεί για χάρες, αλλά και να της... αποδίδει ευθύνες για τα κακώς τεκταινόμενα;