ΤΟ ΨΑΡΙ ΠΟΥ ΦΟΒΟΤΑΝ ΤΟ ΝΕΡΟ
Ζούσε κάποτε ένα ψάρι που ο εφιάλτης του ήταν το νερό. Τις νύ-
τες έγδερνε τα λέπια του μ’ ένα βαθύ του φόβου του ξυράφι κι
έτσι γδαρμένο και μες στα αίματα, όταν κυμάτιζε ήρεμα σκαρφά-
λωνε στο όριο τ’ ουρανού του, εκεί που άσκοπα φλυαρούσε ο
παφλασμός, και κλαίγοντας όλο παρακαλούσε: «Ουρανέ μου
κάνε με πουλί, δώσ’ μου φτερά από τον αφρό σου, καλύτερα ο
αέρας, το στεγνό νερό, παρά ο υγρός βυθός σου».
