Το "Σκιά και χρόνος", το έκτο βιβλίο του συγγραφέα, είναι ένα πολιτικό/φιλοσοφικό δοκίμιο που φιλοδοξεί να διαφωτίσει τη σημερινή κατάσταση του ανθρώπου αναζητώντας τις απαντήσεις, όχι σε καινούργιες θεωρίες ή σε κάτι που έρχεται μέσα από την ομιχλώδη σκέψη της μετανεωτερικής εποχής, αλλά μέσα από την έννοια της τραγικότητας, έτσι όπως αυτή σμιλεύτηκε από την αρχαία αττική τραγωδία. Επιδιώκει να αναβαπτίσει την πολιτική σκέψη μέσα από την αναζήτηση των σταθερών μεγεθών που διέπουν την ανθρώπινη υπόσταση, δίνοντας έμφαση στην ανάγκη της ενσωμάτωσης του ηθικού κανόνα. Όπως αποδεικνύεται από τα όσα ο συγγραφέας παραθέτει, ο ηθικός κανόνας και οι αξίες που απορρέουν από αυτόν, αποτελούν για τον άνθρωπο ένα αλάθητο και σωτήριο συμβόλαιο που υπογράφηκε ανάμεσα σε αυτόν και τον Θεό, με συμβολαιογράφο τον Χρόνο.