Στο πρώτο µισό του 16ου αιώνα, όταν ο Σουλεϊµάν ο Μεγαλοπρεπής εδραίωνε την παντοκρατορία του, η µοναδική πόλη-φρούριο της µικρής και άσηµης Σκιάθου, βρισκόταν κτισµένη πάνω σ’ έναν θαλασσόπληκτο βράχο, όπου είχαν καταφύγει οι κάτοικοι για το φόβο των πειρατών.

Το νησί τελούσε αιώνες υπό την «προστασία» των Ενετών, απ’ τους οποίους όµως οι ντόπιοι υπέφεραν. Τότε ο περιβόητος κουρσάρος Μπαρµπαρόσα, για λογαριασµό του Σουλτάνου, ανέλαβε να «εκκαθαρίσει την Άσπρη Θάλασσα» απ’ τις διάσπαρτες ενετικές κτήσεις. Πρώτος σταθµός του, το 1538, το Κάστρο της Σκιάθου…

Το µυθιστόρηµα αναδεικνύει, παράλληλα µε το ρόλο των ισχυρών της σκοτεινής εποχής, το αίσθηµα της αυτοσυντήρησης των υπόδουλων Ελλήνων και την ακόρεστη δίψα τους, να αναπνεύσουν το άρωµα της ελευθερίας.

Μέσα από τις µάχες, τους έρωτες, τις περιπέτειες, τις δολοπλοκίες, τις ίντριγκες, τις δεισιδαιµονίες και τα πάθη των ηρώων και µε µια γραφή εξαιρετικά άµεση, ο συγγραφέας υφαίνει έναν συναρπαστικό ιστό στα όρια της αλήθειας και αποτυπώνει ανάγλυφα το αιµατοβαµµένο πρόσωπο του κόσµου, την περίοδο µετά την Άλωση, σ’ ένα µοναδικό έργο που διαβάζεται κυριολεκτικά απνευστί, από την αρχή ως το τέλος.