Στο κυριακάτικο φύλλο της η Λαϊκή Ημερησία της Καρινθίας δημοσίευσε στη στήλη ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ το εξής: «Νοικοκυρά 51 ετών από το Α. (κοινότητα Γκ.) αυτοκτόνησε τη νύχτα προς το Σάββατο παίρνοντας υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών».

Έχουν περάσει στο μεταξύ σχεδόν επτά εβδομάδες από τότε που πέθανε η μητέρα μου και θέλω να ξεκινήσω τη δουλειά πριν η τόσο έντονη στην κηδεία ανάγκη να γράψω γι’ αυτήν μεταμορφωθεί πάλι στην αμέτοχη βουβαμάρα, με την οποία αντέδρασα στην είδηση της αυτοχειρίας.

Το ύψωμα με το παλιό κάστρο, η λιμνούλα με τις καλαμιές, το εκκλησιαστικό ίδρυμα, το νεκροταφείο με τις γέρικες καστανιές μπροστά, φτώχια και πουριτανισμός, αυτός είναι όλος κι όλος ο κόσμος στον οποίο μεγάλωσε ο συγγραφέας Πέτερ Χάντκε. Εκεί, στο μικρό Γκρίφεν της νότιας Αυστρίας, γεννήθηκε και έζησε και η μητέρα του Μαρία. Ήταν μια γελαστή και ζωηρή κοπέλα, κάτι σκιρτούσε μέσα της, κάτι που συντρίφτηκε στις συμπληγάδες του μικρόκοσμου.

«Η μητέρα λοιπόν δεν έγινε τίποτα». Έμεινε η ανάμνηση ενός σβησμένου ονείρου, η κατάθλιψη και στο τέλος η αυτοκτονία. Ο Χάντκε εξιστορεί τη ζωή της μητέρας του χωρίς τον παραμικρό συναισθηματισμό, επιλέγει και παραθέτει τα δεδομένα με τη λαβίδα ενός εντομολόγου. Και μέσα από την αφήγηση αναδύεται η αγαπημένη μορφή της μάνας και η ταλαίπωρη φιγούρα μιας απλής γυναίκας του παλιού καιρού. Η εκλογίκευση ενός λυγμού.

Ο Πέτερ Χάντκε γεννήθηκε το 1942 στην Καρινθία της Αυστρίας. Η μητέρα του ήταν σλοβενικής καταγωγής, ο πατέρας του Γερμανός στρατιώτης. Σπούδασε νομικά στο Γκρατς, αλλά διέκοψε τις σπουδές του το 1966, όταν δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Σφήκες. Την ίδια χρονιά ανέβηκε στη Φρανκφούρτη σε σκηνοθεσία Κλάους Πάιμαν το θρυλικό θεατρικό του Βρίζοντας το κοινό.

Χαλκέντερος συγγραφέας, ο Χάντκε δημοσίευσε έκτοτε δεκάδες μυθιστορήματα, νουβέλες και θεατρικά έργα και θεωρείται πια ένας από τους κλασικούς μοντέρνους του 20ού αιώνα. Μετέφρασε επίσης ξένους συγγραφείς στα γερμανικά, μεταξύ άλλων τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη. Τιμήθηκε με πολλά διεθνή βραβεία. Το 2019 του απoνεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Από το 1985 ζει στη Σαβίλ, έξω από το Παρίσι.

Από την Εστία, σε μετάφραση Σπύρου Μοσκόβου, κυκλοφορεί η νουβέλα Η μεγάλη πτώση και προσεχώς το τελευταίο του μυθιστόρημα Η δεύτερη μάχαιρα. Ακολουθούντα Περί κοπώσεως, Δοκίμιο για το Τζουκμπόξ, Περί επιτυχημένης μέρας, Δοκίμιο για το αποχωρητήριο και Δοκίμιο για τον λάτρη μανιταριών.