Διέσχισα βουνά, πεδιάδες, άγονη γη, λίµνες που µπέρδεψα για θάλασσες… Έµεινα γυµνή στη βροχή χωρίς να ψάξω καταφύγιο για να κρυφτώ. Με έκαψε ο ήλιος, ενώ περπατούσα σε ερήµους χωρίς να πω λέξη. Κι όλα αυτά για να βρω τη δική µου θάλασσα ευχές. Κι όταν τελικά τη βρήκα, δεν της αντιστάθηκα. Όταν τη βρήκα, την ίδια στιγµή µε βρήκε κι εκείνη. Κι έτσι, αφέθηκα στην τρικυµία της. Εξάλλου, από την αρχή αυτή αναζητούσα. Εσύ που µε κρατάς, συνάντησες τη δική σου;
