Το Παλαιστινιακό Πρόβλημα αποτελεί το πιο περιπλεγμένο και πιο δισεπίλυτο πρόβλημα διεθνούς πολιτικής. Σε αυτό διαχρονικά υπεισέρχονται διεθνείς, περιφερειακές και τοπικές παράμετροι, οι οποίοι  καθιστούν ακόμη πιο δύσκολη την επίτευξη λύσης ανάμεσα στο Ισραήλ και στους Παλαιστίνιους. Την κύρια ευθύνη για την δημιουργία του φέρει η Βρετανία, η οποία και ανέλαβε την εντολή στην Παλαιστίνη δύο χρόνια μετά τη λήξη  Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στην προσπάθειά της να διασφαλίσει τα περιφερειακά της συμφέροντα στην Εγγύς Ανατολή έδωσε αντιφατικές και αλληλοσυγκρουόμενες υποσχέσεις σε ‘Άραβες και Εβραίους. Η σύγκρουση συμφερόντων που δημιουργήθηκε είναι μοναδική στην ιστορία των Διεθνών Σχέσεων. Η δημιουργία του Εβραϊκού κράτους το 1948 και ο παρεπόμενος πρώτος αραβοϊσραηλινός πόλεμος δημιούργησαν ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος, το οποίο εκτονωνόταν με αλλεπάλληλους αραβοϊσραηλινούς πολέμους. Παρά το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες  πρωτοστάτησαν το 1947 στη διχοτόμηση της Παλαιστίνης σε ένα Εβραϊκό και σε ένα Αραβικό κράτος δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένες να ασκήσουν την επιρροή τους προς το Ισραήλ, έτσι ώστε να συναινέσει με τη συμφωνημένη λύση των δύο κρατών. Η μοναδική υπερδύναμη, λόγω της «ειδικής σχέσης» που διατηρεί με το Εβραϊκό Κράτος και του στρατηγικού βάρους που φέρει στο διεθνές σύστημα, έχει χρέος να συμβάλει στην αποκατάσταση μιας διεθνούς αδικίας, ώστε να οδηγήσει στην επίλυση της διένεξης.