Η αντιμετώπιση μιας πανδημίας απαιτεί επάρκεια σε υλικοτεχνική υποδομή και υγειονομικό προσωπικό καθώς και έγκριτα επιστημονικά γνωμοδοτικά συμβούλια. Επιπλέον, όμως, απαιτεί σταθμίσεις και αποφάσεις που λαμβάνονται μόνο σε πολιτικό επίπεδο.

Στο βιβλίο εξετάζεται η πολιτική διαχείριση του πρώτου κύματος της πανδημίας του κορωνοϊού σε οκτώ κράτη: Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Ισπανία, Ιταλία και Τουρκία. Μέσα από τις σελίδες, αναδεικνύεται το καθημερινό δράμα που έζησαν οι συγκεκριμένες κοινωνίες και τα διλήμματα που αντιμετώπισαν οι ηγεσίες τους (κεντρικές και περιφερειακές κυβερνήσεις και κόμματα της αντιπολίτευσης) μέσα σε μια αναπάντεχη καταστροφική κρίση. Δηλώσεις πολιτικών ηγετών, κοινοβουλευτικές συζητήσεις, κλειστές συσκέψεις άγνωστες στο ευρύ κοινό και δραματικές αποφάσεις καταγράφονται και αξιολογούνται σε σχέση με τη μάχη κατά της πανδημίας.

Τα ερωτήματα που απαντώνται ξεχωριστά για κάθε χώρα είναι: ποιες πολιτικές παράμετροι καθόρισαν τα αποτελέσματα της μάχης κατά της πανδημίας στην πρώτη φάση; Τι ρόλο τυχόν διαδραμάτισαν η μορφή του πολιτεύματος, η ομοσπονδιακή οργάνωση ορισμένων κρατών, η χρονική απόσταση από τις εκλογές, το συναινετικό ή συγκρουσιακό πολιτικό κλίμα, η μονοκομματική ή συμμαχική σύνθεση καθώς και η ιδεολογία των κυβερνήσεων;

Αποφεύγοντας απλουστευτικές και επισφαλείς στατιστικές συγκρίσεις μεταξύ των κρατών, το βιβλίο εντοπίζει τα στοιχεία της πολιτικής διαχείρισης που διόγκωσαν ή περιόρισαν τις τραγικές επιπτώσεις της πανδημίας σε κάθε χώρα. Επιπλέον, αναδεικνύει ως κρίσιμη και αναγκαία τη διάκριση μεταξύ των ηγεσιών που αναγνώρισαν το πρόβλημα και προσπάθησαν να το αντιμετωπίσουν και εκείνων που το αρνήθηκαν αγνοώντας την επιστήμη και την πραγματικότητα.