Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις IANOS το βιβλίο της Μαργαρίτας-Ασπασίας Θεοδωράκη με τίτλο «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού».Η κόρη του μεγάλου μουσικοσυνθέτη, με τον ιδιαίτερο συγγραφικό και ποιητικό λόγο της, αποτυπώνει στο χαρτί αναμνήσεις, σκέψεις και συναισθήματα που κουβαλάει από τα παιδικά της χρόνια μεγαλώνοντας δίπλα στον «δέσμιο άγριων λύκων» Μίκη Θεοδωράκη. Βιώνει τις στρατιωτικές εφόδους στο σπίτι, τις εκτοπίσεις, τις φυλακίσεις και με το αθώο παιδικό της βλέμμα παρακολουθεί πάντα από εκεί, χαμηλά, τις θεόρατες φιγούρες του πατέρα της και των αμέτρητων φρουρών του, συμμετέχοντας κι η ίδια σ’ έναν αέναο «Χορό αρχαίας τραγωδίας». Δείτε εδώ περισσότερες πληροφορίες.

Αποσπάσματα από το βιβλίο 

Κάποια στιγμή, τον Αύγουστο, σε πήρανε – ήταν 21 Αυγούστου. Ζήσαμε όλοι μαζί μία απίστευτη ιστορία. (Χρειάζονται εκατοντάδες σελίδες για να περιγράψω όλες τις στιγμές, γιατί θα ήθελα να τις περιγράψω δευτερόλεπτο δευτερόλεπτο!) Από τη στιγμή που ήρθαν και σου είπε, ενώ ήσουνα μαζί μας στον κήπο φορώντας το σορτς σου, τα σανδάλια σου κι ένα μπλουζάκι, ο χωροφύλακας, περιτριγυρισμένος από πολλούς άλλους χωροφυλάκους, πως πρέπει να σε πάρουν επιτόπου!

Η μαμά έτρεξε φουριόζα να φτιάξει μια βαλίτσα κι εμείς μείναμε κοντά σου, κολλήσαμε πάνω σου και τα

δυο, τραβούσαμε μαζί σου σαν ένας μικρούλης Χορός αρχαίας τραγωδίας…

Κάποια στιγμή μάς απομάκρυναν οι χωροφυλάκοι, αλλά μας άφησαν να παραμείνουμε εκεί κοντά, έως ότου σε βάλουνε μέσα στο αυτοκίνητο. Θυμάμαι, υπήρχε πολλή ανθρώπινη κίνηση γύρω μας˙ ήμασταν μέσα σε μια μόνιμη κίνηση.

Βοή, βουή, βουητό, βούισμα στ’ αυτιά μου. Όλες οι ομιλίες τους βοή, βουή, βουητό, βούισμα, δεν θυμάμαι σαφείς ομιλίες, μόνο βοή, βουή, βουητό, βούισμα… Αλλά τα μάτια μου θυμούνται τα πάντα!

Εκθαμβωτική ανάμνηση!

Πάλι ο Χορός μας πήγαινε μια από δω μια από κει, έως ότου ο Ήρωας τοποθετήθηκε στην τελευταία θέση του, της τελευταίας του Σκηνής: Σ’ έβγαλαν από την είσοδο του κήπου έξω στον δρόμο. Οι μαστόροι ολόγυρα, ολόγυρα κι οι χωροφύλακες. Κι ο Στέλιος.

Ξαφνικά, πριν μπεις εσύ, ορμάει η Μαντουβάλα μέσα στο αυτοκίνητο. Πάει και σφηνώνει στο πίσω τζάμι, απλώνεται, στριμώχνεται. Μουγκρίζει δείχνοντας απειλητικά, με γουρλωμένα κι άγρια μάτια, τα τεράστια κοφτερά δόντια της! Πώς να την αρπάξουν οι έρμοι χωροφυλάκοι; Πλάκα είχε. Παλικάρι η Μαντουβάλα! Αγωνίστρια! Είχε καταλάβει πως θα σ’ έπαιρναν. Νομίζω ότι περισσότερο ένιωθε πως βρισκόσουνα σε κίνδυνο˙ γι’ αυτό προσπαθούσε να αποτρέψει το φευγιό σου. Δύναμη το σκυλί! Κατάφεραν και την τράβηξαν.

Μπήκες μέσα στο αυτοκίνητο. Ξεκίνησαν αμέσως.

Η Μαντουβάλα έτρεχε ξοπίσω σας με μεγάλη ορμή. Την είδα να στρίβει τρέχοντας μέσα στη διαβολεμένη

σκόνη που σήκωνε το αυτοκίνητο που σε πήρε, και χάθηκε μαζί σας μετά. Μάθαμε πως σας ακολούθησε πολύ μακριά, έως ένα απίστευτο σημείο. Κάποτε, αργότερα, επέστρεψε και μας βρήκε όλους ορφανεμένους…

Και μια βασική λεπτομέρεια: Ο Στέλιος είχε δέσει έγκαιρα τον Λούπο που ήταν ένας πραγματικός λύκος!

Θα τους ξέσκιζε!

Βιογραφικό

Η Μαργαρίτα-Ασπασία Θεοδωράκη είναι κόρη του Μίκη Θεοδωράκη και της Μυρτώς Αλτίνογλου. Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 30 Νοεμβρίου του 1958. Ακολούθησε την οικογένειά της σε όλες τις μετακινήσεις της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό κι έζησε από κοντά όλα τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή και το έργο του Μίκη Θεοδωράκη. Σπούδασε Ιστορία στο Πανεπιστήμιο «Sorbonne Paris VIII» στη Vincennes. Είναι μητέρα τεσσάρων γιων και έχει δύο εγγονούς. Εδώ και είκοσι πέντε χρόνια ασχολείται αποκλειστικά με το έργο του Μίκη Θεοδωράκη. Είναι επικεφαλής της Λαϊκής Ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης» που ως στόχο έχει τη διάδοση της μουσικής του συνθέτη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Επίσης, ασχολείται με τις εκδόσεις «Ρωμανός», που έχουν ως αντικείμενο την έκδοση και προβολή των Απάντων των μουσικών έργων του πατέρα της. Στόχος των δραστηριοτήτων της είναι η ανάδειξη και η διάδοση του έργου του πατέρα της. Ασχολείται με το κέντημα και τα ψηφιδωτά. Στον ελεύθερο χρόνο της, εδώ και αρκετά χρόνια, ξεκίνησε να ασχολείται με το κέντημα και αργότερα άρχισε να συλλέγει σπασμένα αντικείμενα (πλακάκια, ποτήρια, πιάτα, διακοσμητικά κ.ά.) δημιουργώντας πρωτότυπα κολάζ. Ξεκίνησε από μικρές επιφάνειες και τα τελευταία χρόνια έχει επεκταθεί σε ολόκληρους τοίχους και πατώματα εξωτερικού χώρου. Ζει μόνη. Κι όμως παρέα με τριάντα πέντε γάτες και είκοσι δύο σκυλάκια, που περιμάζεψε, εγκαταλελειμμένα κι απροστάτευτα μωράκια, από τα σκουπίδια και από έρημους δρόμους ανά την Ελλάδα, και τα περιέθαλψε. Άνεργη βιβλιοφάγος. Ελπίζει.