Ξαφνικά η ζωή τους ήρθε τα πάνω κάτω. Η Λήδα και η Ηρώ πρέπει να περάσουν όλο το καλοκαίρι σ΄ ένα χωριό που βρίσκεται στη μέση του πουθενά μέσα στα βουνά και χωρίς θάλασσα. Κι όμως πολύ γρήγορα τα κορίτσια άρχισαν να δένονται με το χωριό. Έμαθαν μαζί με τα και τις ιστορίες των ανθρώπων που τα κατοικούσαν. Ανακάλυψαν ένα παλιό ημερολόγιο της μαμάς τους και μέσα από τις σελίδες του γνώρισαν το σκοτεινό παρελθόν της οικογένειας που αγνοούσαν. Η ιδιοκτήτρια ενός βιβλιοπωλείου τους αποκάλυψε τον θρύλο για μια μαγική βελανιδιά που τη λέγανε καράβι και οι παλιοί τη λατρεύανε γιατί είχε μαγικές ιδιότητες. Για να φτάσουν όμως εκεί έπρεπε να διασχίσουν τον «απαγορευμένο τόπο» ένα δύσβατο φαράγγι. Η Ηρώ ορκίστηκε πως θα πήγαινε ακόμα και μόνη της. Είχε ένα θαύμα στο μυαλό της που έπρεπε οπωσδήποτε να γίνει.

Ένα μυθιστόρημα για ένα καλοκαίρι σ΄ έναν μυστηριώδη τόπο όπου οι άνθρωποι πιστεύουν σε θρύλους και δεν ταράζουν τα φαντάσματα του παρελθόντος. Μια παρέα παιδιών θα ανακαλύψουν τη δύναμη της φιλίας, της αγάπης, της θυσίας και θα τολμήσουν να ξυπνήσουν το δέντρο βασιλιά γιατί καταλαβαίνουν πως αν είναι μαζί θα το καταφέρουν, γιατί, καμιά φορά, το «μαζί» είναι όλες οι γλώσσες κι όλοι οι καιροί.

Διαβάζοντας το βιβλίο, ένιωσα πως έγινα ξανά προέφηβη και διάβαζα μια ιστορία σαν το «Καπλάνι της Βιτρίνας» ή σαν το «Αίνιγμα του Πύργου» ή σαν τον «Θησαυρό της Βαγίας». Κρατούσα ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, μα έμοιαζε -σε λογοτεχνική/αφηγηματική δύναμη- με όσα λάτρευα ως παιδί και συνήθως λείπουν από τα σύγχρονα προεφηβικά και εφηβικά αναγνώσματα. Είχε τη στόφα του κλασικού και ο μαγικός ρεαλισμός της γραφής τής Παπαγιάννη με συνεπήρε. Ίσως ό,τι πιο ωραίο έχει γράψει μια συγγραφέας που πάντοτε γράφει παραπάνω από ωραία. Με ταξίδεψε, ταυτίστηκα με διάφορα, έκλαψα πολύ, μα τελικά αυτό με λύτρωσε.
Πελιώ Παπαδιά, Τaλκ
https://www.talcmag.gr/vivlio/xrysa-koupia/