Να σας ζήσουν, κυρία, να σας ζήσουν! Γερά και δυνατά! Μπορώ να τα δω; Κουκλάκια είναι! Σας μοιάζουν, κυρία! Ο κύριος είπε πως θα διαλέξετε εσείς ονόματα!»
«Το κορίτσι που ήρθε πρώτο, θα το ονομάσουμε Λίζα. Το αγόρι Αζίλ. Όνομα-καθρέφτης. Όταν κοιτάζονται στα μάτια, να βλέπουν τον εαυτό τους».
«Αυτό είναι σίγουρο, κυρία! Σαν δυο σταγόνες νερό μοιάζουν! Και μ’ ένα σμπάρο, δυο τριγώνια! Θα κουραστείτε λίγο τώρα αλλά μόλις ξεπεταχτούν, θα ηρεμήσετε!»
«Πάψε, ανόητη! Παιδιά έκανα, όχι κουτάβια! Όταν είσαι γονιός, δεν ηρεμείς ποτέ. Αέναος αγώνας είναι η ζωή κι εμείς οι αθλητές της».
