Μετά από περίπου ένα χρόνο εφαρμογής του ν. 4640/2019 έχουν ήδη αναδειχθεί σημαντικά δογματικά, ερμηνευτικά και πρακτικά ζητήματα, τα οποία προκύπτουν κυρίως από τη σύνδεση της διαμεσολάβησης με την πολιτική δίκη. Οι διατάξεις του ν. 4640/2019 και ιδίως αυτές με τις οποίες θεσπίζονται υποχρεώσεις των μερών, που συνδέονται με το παραδεκτό της συζήτησης της αγωγής έχουν απασχολήσει σε ορισμένο βαθμό την επιστήμη και περιορισμένα, λόγω της βραχείας ισχύος του νόμου, τη νομολογία των δικαστηρίων της ουσίας, στην οποία ήδη εμφανίζονται διαφοροποιημένες ερμηνευτικές εκδοχές. Το παρόν συλλογικό έργο φιλοδοξεί να συμβάλλει στην ερμηνεία και εφαρμογή των άρθρων 1-31 του ν. 4640/2019, ενώ για λόγους συστηματικούς και ολιστικής προσέγγισης των διατάξεων που αφορούν στην εξώδικη επίλυση ιδιωτικών διαφορών αναλύονται και τα άρθρα 116Α, 214Α, 214Β και 214Γ του ΚΠολΔ. Το σύνολο των ως άνω ρυθμίσεων προσεγγίζεται στο έργο υπό το φως και το δόγμα του δικονομικού δικαίου στην κατεύθυνση της αναζήτησης ερμηνευτικών λύσεων επιστημονικά βάσιμων και πρακτικά εφαρμόσιμων, ενώ δεν λείπουν και προτάσεις προς το νομοθέτη.

Όλη η υπάρχουσα ελληνική και επιλεκτικά ξενόγλωσση βιβλιογραφία, αρθρογραφία και νομολογία περί διαμεσολάβησης και συμβιβαστικής επίλυσης των ιδιωτικών διαφορών παρατίθεται ανά άρθρο. Στο απολύτως σύγχρονο και απαραίτητο για τους δικαστές, τους δικηγόρους, τους ερευνητές και όσους διακονούν την επίλυση των διαφορών ιδιωτικού δικαίου προκείμενο έργο, έκτασης 630 σελίδων περιλαμβάνονται και πέντε ιδιαίτερα χρήσιμα παραρτήματα (Οδηγία 2008/52/ΕΚ, Αιτιολογική Έκθεση σχεδίου ν. 4640/2019, Ευρωπαϊκός Κώδικας Δεοντολογίας για τους Διαμεσολαβητές στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, η με αριθμό 56/2019 απόφαση της Διοικητικής Ολομέλειας του ΑΠ και η διεθνής σύμβαση της Σιγκαπούρης).