Φωνόγραφος

Dance me to the end of love

Με ρώτησες για την νεότητα

τις μέρες του περιορισμού σου…

«Πώς έδεσε πισθάγκωνα την κόρη Ελευθερία

και πώς παρέδωσε τα υπάρχοντά της

στη φατρία των θηρευτών;»

Σου απάντησα… «Οι άμυνες

είναι υπόθεση προσωπική,

γιατί τις διαχειρίζεσαι μονάχα με τον νου σου».

Μα εμείς δεν ξεκλειδώσαμε

τα λουφαγμένα περιθώρια σκέψης για τις τίγρεις.

Στης ανασφάλειας τη λατύπη

γίναν ρινίσματα οι ψυχές.

[…]

Δες με λοιπόν σα μορατόριο της στερνής σελήνης.

Δες με και χόρεψέ με… Χόρεψέ με!

Χόρεψέ με… ως το τέλος της αγάπης!

ΣΤΗΝ ποιητική συλλογή οι εσώτερες ίνες του ψυχισμού ανακλώνται μέσα από έντονες τάσεις υπαρξιακής βυθοσκόπησης και κοινωνικής αμφισβήτησης. […] Η Γαλάνη είναι μια σπάνια δημιουργική πνοή που ζυμώνει τα ερεθίσματά της σε μια σπάνια μορφοπλαστική ετερογένεια. Αξίζει να διαβαστεί από τον καθένα ως μια ευρύτερη προβληματική για τα αδιέξοδα των σύγχρονων καιρών. […] Η ποιήτρια τηρεί τις προϋποθέσεις περί λογοτεχνικού κανόνα και υπαρξισμού που είχε θέσει ο Sartre για τον ποιητή που είναι καταδικασμένος να δικαιώνει ολομόναχος την ύπαρξή του. […] Και μήπως κάποιες “διάχυτες ροπές” μιας εποχής δεν ανήκουν σε μια και μόνο εποχή, αλλά έχουν […] “οικουμενικό” χαρακτήρα;».

Η Γαλάνη είναι μια ποιήτρια σπάνιων λογοτεχνικών ανταποκρίσεων.