Στην εποχή της οικονομικής κρίσης, ο γιατρός Ορέστης Ιωάννου αναζητά δουλειά σε νοσοκομείο του Μονάχου. Η παρουσία του εκεί θα γίνει η αφορμή να «συναντήσει» την ιστορία του παππού του, φοιτητή Ιατρικής στην ίδια πόλη, στα χρόνια της ναζιστικής παντοδυναμίας. Η σχέση αυτή παρέμενε μυστική για πάνω από εβδομήντα χρόνια, ζητώντας επίμονα να βγει στο φως. Στο Μόναχο θα γνωρίσει τον δικηγόρο Γιάννη Παπαδάκη, μετανάστη δεύτερης γενιάς, ο οποίος θα του εκμυστηρευτεί τη συγκλονιστική ιστορία του πατέρα του με τον Γερμανό φίλο του. Οι δύο ιστορίες τέμνονται, με τη συμφιλίωση να αναδεικνύεται κυρίαρχο στοιχείο στις σχέσεις των ανθρώπων.

Τελευταία δεν ήμουν σίγουρος κι εγώ αν μου έκανε καλό. Πολλές φορές η διάθεσή μου και οι αντοχές μου δοκιμάζονταν. Χαιρόμουν που είχα το μυαλό μου κι άλλες φορές πάλι, όταν δεν ήμουν καλά, δεν ήθελα να θυμάμαι. Ήθελα να ξεχάσω, να τα διαγράψω όλα, αλλά αυτό ήταν αδύνατον... Κι ύστερα, πάλι, ήξερα ότι έπρεπε να τα βγάλω από μέσα μου, μήπως και βρω τη γαλήνη μου. Μου ζητούσε επίμονα να τελειώσω με το γράψιμο, γιατί θα έψαχνα κάποια μέρα το τετράδιό μου και δεν θα το ’βρισκα, θα το είχε καταστρέψει. Το ήξερα ότι το έλεγε χωρίς να το εννοεί.
Απόσπασμα από το βιβλίο