Η Καταρίνα Μπέντιξεν, γεννημένη στη Λειψία της Ανατολικής Γερμανίας το 1981, εκδίδει την πρώτη συλλογή διηγημάτων της στα είκοσι οκτώ της χρόνια. Σε αυτό το λογοτεχνικό ντεμπούτο της δίνει τον ευφάνταστο τίτλο "Το δέντρο με τα μπουκάλια του ουίσκι", από το ομώνυμο διήγημά της που είχε βραβευθεί δυο χρόνια πριν, και επιλέγει να μιλήσει για την τρομακτικά τακτοποιημένη ζωή ανθρώπων, που θα στοιχειώσουν τις ιστορίες της.
Άνθρωποι παγιδευμένοι στα γρανάζια μιας εφιαλτικά αδηφάγας καθημερινότητας απειλούνται διαρκώς από κάποια εκκωφαντικά βουβή εξέγερση του σώματος και της ψυχής τους.
Ο κόσμος της Καταρίνα Μπέντιξεν δεν χωράει ουτοπίες και η κοινή λογική μοιάζει ανήμπορη να συλλάβει το παράλογο και το γκροτέσκο που συντελείται στον ρεαλιστικό καμβά αυτού του κόσμου.
Ιστορίες προσωπικές, ιστορίες οικογενειακές, ιστορίες ανθρώπων που τρώνε, πίνουν, ζουν, ερωτεύονται, εργάζονται, πηγαίνουν διακοπές, συνταξιοδοτούνται, γερνάνε, δραπετεύουν σε δύσβατα νοητικά μονοπάτια, σκοτώνουν, σκοτώνονται ή πεθαίνουν, χωρίς να μάθουμε ποτέ το όνομά τους.
Με γλώσσα αριστοτεχνικά απέριττη και με αφοπλιστική ειλικρίνεια, παραμένοντας αιχμηρή και συναισθηματικά τόσο αποστασιοποιημένη, που η διαύγειά της σοκάρει, η Καταρίνα Μπέντιξεν κατορθώνει να χαράξει ανεξίτηλες στη μνήμη μας τις σπαρακτικές εικόνες ενός πολιτισμού που είναι καταδικασμένος να καταρρεύσει, ενώ με τον ιδιαίτερα ποιητικό τρόπο της υψώνει το μνημείο του άγνωστου ανθρώπου