… Ἡ ἡνιοχική ψυχή κατέρχεται ἀπό τά ὄρη, ὅρια καί σύνορα τοῦ χρόνου, γιά νά μεθοδεύσει τίς κινήσεις της στίς κοιλάδες καί τίς πεδιάδες τῆς γήϊνης πραγματικότητος. Διερωτᾶται ἡ ἡνιοχική ψυχή: Μήπως οἱ χρόνοι, τούς ὁποίους συνέλαβε κατά τήν ἐκστατική της περιήγησι, ὅταν παρατηροῦσε τήν κίνησι τοῦ ἡλίου καί τῶν λαμπρῶν ἀστέρων στόν οὐρανό, καθώς καί τίς σκιές ἐπάνω στήν Γῆ, ἔχουν σχέσι μέ τά τρία μέρη τῆς ψυχῆς της, τό λογιστικό, τό θυμοειδές καί τό ἐπιθυμητικό; 

Ἡ κίνησις τοῦ οὐρανίου στερεώματος στό σύνολό του παρέδιδε στήν ἡνιοχική ψυχή τήν διπλῆ θέασι μέ ἀντικείμενο, ἀφ` ἑνός τό μάθημα τοῦ ἑνιαίου κυκλικοῦ χρόνου καί ἀφ` ἑτέρου τήν κατάτμησί του σέ παρελθόν, παρόν καί μέλλον. Ὁ νοῦς μόνο εἶναι ἄξιος νά συλλάβῃ συγχρόνως τό ἑνιαῖο καί τό διεσπασμένο. Ἄρα τό λογιστικό μέρος τῆς ψυχῆς, σάν ἄρχον τῆς διπλῆς φύσεως τοῦ χρόνου, πρέπει νά ἄρχει καί στά δύο ἄλογα μέρη τῆς ψυχῆς. Μόνον ἐάν γνωρίζεις τό παρελθόν καί εἶσαι παρών μέσα στό παρόν θά ἔλθεις σέ ὀρθή ἐπικοινωνία μέ τό μέλλον…