Το 1919, στα 22 του χρόνια, φοιτητής ακόμα της ιατρικής, ο Ράιχ άρχισε να κρατά ημερολόγια. Την ίδια χρονιά κατέγραψε και αναμνήσεις από τα παιδικά του χρόνια ενώ αργότερα (το 1937) έγραψε και για τις εμπειρίες του από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και από τα φοιτητικά του χρόνια, τότε που σπούδαζε ιατρική στο πανεπιστήμιο της Βιέννης. Μαθαίνουμε από τον ίδιο όσα συνέβησαν κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του, όταν έγινε μάρτυρας των συγκρούσεων των γονιών του, οι οποίες οδήγησαν στην αυτοκτονία της μητέρας του και τον σημάδεψαν για όλη του τη ζωή. Μαθαίνουμε για τα πρώτα του βήματα στη σεξουαλικότητα (που έγιναν πολύ νωρίς), και για την επιθυμία του να μελετά τη φύση που του ενέπνευσε ο καθηγητής του, για τη διάλυση της οικογένειάς του, για τη σκληρότητα των συγγενών του, για τις εμπειρίες του στα χαρακώματα, για τα δύσκολα φοιτητικά χρόνια μέσα σε ανέχεια και στέρηση, για τις συναναστροφές του με τους διανοούμενους νεότευκτους ψυχαναλυτές και για τις γυναίκες που αγάπησε. Στο «Πάθος της νιότης» περιγράφονται όλα αυτά με τη δυνατή και θαρραλέα πένα του Ράιχ.