Η ζωή του Φωκά ήταν πολυκύμαντη. Τόσο η ευτυχία όσο και η δυστυχία υποτροπίαζαν. Οι θάνατοι, οι έρωτες και ο χωρισμός έφερναν την μια ανατροπή μετά την άλλη στη ζωή του. Την πρώτη ανατροπή έφερε ο θάνατος της γυναίκας του, ακολούθησε ο έρωτάς του με την ψυχολόγο του, την Όλγα, ο θάνατος της μητέρας του και ο χωρισμός του με την Όλγα. Η μεγάλη ανατροπή όμως έγινε όταν γνωρίστηκε με τον Δημήτρη, συγγραφέα μυθιστορημάτων. Προσπαθώντας να τον βγάλει από μια αμήχανη συγγραφική αδράνεια, συνειδητοποίησε ότι όφειλε και ο ίδιος να γράψει, αφού μπορούσε, και μάλιστα όχι μυθιστόρημα αλλά δοκίμιο για το καλό όλης της ανθρωπότητας. Γράφοντας για να φυτέψει κι αυτός τον σπόρο των πιο υψηλών προσδοκιών, γέμιζε τις μέχρι τότε άδειες και πληκτικές μέρες του κι έδινε νόημα και αξία στη ζωή του. Αλλά κι αυτή η ανατροπή δεν ήταν η τελευταία. Ακολούθησε και μια άλλη, επίσης πολύ μεγάλη, που έφερε και την πληρότητα. Συνετέλεσε μάλιστα ν’ αλλάξει και η ζωή του φίλου του, του Δημήτρη, κι άλλων δικών τους προσώπων.
