Ο χορός είναι η πιο άμεση εκδήλωση των ανθρωπίνων αισθημάτων και συναισθημάτων. Η πιο ζωντανή. Είναι η ανάγκη του υποσυνειδήτου, που μέσα σ' αυτό είναι συγκεντρωμένα, ανάκατα, τα πάντα. Ο άνθρωπος λειτουργεί ενστικτωδώς. Η μόρφωση είναι απλώς βοηθητική. Πόσοι είναι οι άνθρωποι που δεν ξέρουν ούτε την υπογραφή τους να βάλουν και που έχουν μια ενστικτώδη ευπρέπεια, εντιμότητα και καλωσύνη. Και πόσοι είναι οι μορφωμένοι, με διπλώματα και τίτλους, που δεν έχουν αυτά τα προτερήματα. Οι λαοί δεν είχαν χαρτιά και μολύβια για ν' αποτυπώσουν τα συναισθήματά τους. Ούτε και καιρό. Δούλευαν, πολεμούσαν και κάποτε παίρνανε μια ανάσα χορεύοντας. Ο χορός δεν έχει δική του γραφή. Δυστυχώς. Εδώ και μερικά χρόνια, μερικοί μελετηταί επενόησαν τρόπους καταγραφής. Δεν μπορούν οι τρόποι αυτοί ν' αποδώσουν, για διάφορους τεχνικούς λόγους, στους λαϊκούς χορούς. Η μόνη λύση είναι η επιστημονική κινηματογράφηση (ντοκυμανταίρ), με ειδικευμένο οπερατέρ. Ο κινηματογράφος θα είχε προσφέρει μεγάλη υπηρεσία στον κόσμο, για την κατανόηση των ανθρώπων μεταξύ τους, αν από την αρχή του είχε καταγίνει με την κινηματογράφηση των λαϊκών χορών στις διάφορες χώρες.

Όταν λέμε ότι οι λαϊκοί μας χοροί κουβαλάνε μέσα τους την ιστορία μας, δεν εννούμε, φυσικά, ότι χορεύονται όπως χορευόντουσαν πριν από 2.500 χρόνια. Αυτό θα ήταν παράλογο και να το σκεφτή κανένας. Περιγραφές των χορών δεν υπάρχουν. Μόνο σε ωρισμένα αρχαία κείμενα μνημονεύονται ωρισμένοι χοροί: Στον Όμηρο, στον Πλούταρχο, στον Ξενοφώντα, αργότερα στον Λουκιανό κλπ...