Δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει καμμία ἀμφιβολία. Ἕνας νέος ρωσσικὸς λαὸς βρίσκεται σὲ διαδικασία γενέσεως. Συγκλονίστηκε καὶ ἀπειλήθηκε μέχρι τὰ βάθη τῆς ψυχῆς του ἀπὸ μία τρομερὴ μοῖρα, ἀναγκάστηκε νὰ διεξάγει μιὰ ἐσωτερικὴ ἀντίσταση, ἀλλὰ μὲ τὸν καιρὸ θὰ γίνει στέρεος καὶ θὰ ἀκμάσει. Εἶναι παθιασμένα θρῆσκος μὲ ἕναν τρόπο ποὺ ἐμεῖς, οἱ Δυτικοευρωπαῖοι, δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ εἴμαστε ἐδῶ καὶ αἰῶνες. Μόλις αὐτὸ τὸ θρησκευτικὸ ρεῦμα κατευθυνθεῖ σὲ ἕναν σκοπό, θὰ διαθέτει τεράστιες δυνατότητες ἐπέκτασης. Σὲ ἀντίθεση μὲ ἐμᾶς, ἕνας τέτοιος λαὸς δὲν ὑπολογίζει τὰ θύματα ποὺ πεθαίνουν γιὰ μιὰ ἰδέα, γιατὶ εἶναι ἕνας νέος, δυναμικὸς καὶ γόνιμος λαός. Ὁ ἔντονος σεβασμὸς ποὺ ἀπολάμβαναν τοὺς προηγούμενους αἰῶνες οἱ «ἅγιοι χωρικοί», τοὺς ὁποίους τὸ καθεστὼς συχνὰ ἐξόριζε στὴν Σιβηρία ἤ τοὺς τιμωροῦσε μὲ κάποιον ἄλλον τρόπο -τέτοιες μορφὲς ὅπως ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης, ἀκόμη καὶ ὁ Ρασπούτιν, ἀλλὰ ἐπίσης ὁ Ἰβὰν καὶ ὁ Μέγας Πέτρος- θὰ δημιουργήσει ἐκ νέου ἕναν καινούργιο τύπο ἡγετῶν, ἡγετῶν γιὰ νέες σταυροφορίες καὶ θρυλικὲς κατακτήσεις. Ὁ γύρω κόσμος, γεμᾶτος μὲ θρησκευτικὸ πόθο ἀλλὰ ὄχι πλέον γόνιμος σὲ θρησκευτικὲς ἀνησυχίες, εἶναι ἀρκετὰ διχασμένος καὶ κουρασμένος γιὰ νὰ μπορέσει ξαφνικὰ νὰ προσλάβει ἕναν νέο χαρακτῆρα ὑπὸ τὶς κατάλληλες συνθῆκες.